Over een te lange jurk en grillige arabesken
In het kader van Amsterdam Roots Festival gaf Grupo Miguel Poveda een concert in het KIT Tropentheater, Amsterdam. Frans van Leeuwen recenseerde het voor het NRC. Hier enkele citaten:
…Een jurk met een lange sleep, dat is mooi bij een dame die alleen maar hoeft te schrijden maar lijkt een wat onhandig attribuut voor een danseres. Toch verscheen Rosario Toledo Orihuela aldus uitgedost (…) het voetenwerk bleef voor het grootste deel verborgen. Dat Rosa lichte schoenen droeg en een stijl beoefende die soms raakte aan Amerikaanse tapdans, was wel te horen maar niet te zien…
…Dat flamenco-zanger Miguel Poveda (1973) ondanks het ontvangen van de Lámpara Minera, een in flamenco-kringen belangrijke prijs, moeite heeft met de overgang van klein naar groot bleek ook uit een incident halverwege het concert. Hij zei dat hij even een plas ging doen maar bleef vervolgens zo lang weg dat het publiek ondanks de vooraankondiging 'concert zonder pauze' toch maar even koffie ging drinken….
…Gitarist 'Chicuelo' permitteert zich bij de verplichte figuren van de fandangos en de bulerías vele vrijheden en sluit daarmee prima aan bij Poveda die moet vechten tegen vooroordelen. Dat hij werd geboren in Barcelona, ver van de bekendste zigeunerfamilies, is er één van. Dat zijn stem aan de lichte kant is en niet doorleefd genoeg voor de 'cante jondo' (diepe zang) is een andere. Dat laatste is misschien niet helemaal onwaar maar hij compenseert zijn gebrek aan ruigheid met verbazingwekkend lange frasen, vol grillige arabesken, waarvoor de zaal best olé wil roepen…