Gerard van Maasakkers – Lijflied - CUP 8049/Music&Words
Lijflied zal, als ik goed geteld heb, het vijftiende album van Gerard van Maasakkers zijn. Veel is er veranderd in de vierendertigjarige carrière van deze Brabander uit Budel. Waren zijn eerste elpees nog geschreven in het folk-jargon van de late jaren ’70 van de vorige eeuw, via jazz, pop en wereldmuziek ontwikkelde Van Maasakkers zich op zijn latere albums tot een volstrekt unieke zanger en liedjesschrijver. Een ding is echter gebleven. Gerard van Maasakkers schetst als geen ander in zijn liedjes kleine miniatuurtjes van het leven. Hij deed dat vijfendertig jaar geleden al in Cis Verdonk, en ook op het nieuwe album Lijflied staat weer een aantal pareltjes.
Het titelnummer Lijflied geeft in feite al het thema van het album aan, de ouder wordende mens. Ook Van Maasakkers, inmiddels 62 jaar, ontkomt er niet aan:
‘hier staat-ie, hoe ’t worden kan – daar heb ik nog geen foto van – ik adem in en hier onder mijn rimpelhuid klopt m’n hart – mer op ‘nen dag is ’t gedaan – ik wil nog zolang leven – zolang ’t lijf ’n bietje wil’
Van Maasakkers schrijft en zingt niet alleen over zijn eigen fysieke gesteldheid. Ook het feit dat Nederland vergrijst was voor hem aanleiding voor een lied. Op mild spottende toon bezingt hij de immer groeiende golf fietsende senioren in het afsluitende Hoe schoon is mijn heide. In het wat wrangere Karavaan kan een zekere Jo wegens steken in de zij het tempo van zijn maten niet meer bijbenen. Het lijf takelt af. De tekst van dit liedje is echter niet van Van Maasakkers, maar van Peer Wittenbols, die we kennen als schrijver van toneelgroep Oostpool.
Hoogtepunten op een album van Gerard van Maasakkers zijn zoals vaak de tere, kwetsbare liedjes. Van Maasakkers schreef er al zoveel, maar van dit album kan men rustig Koffie en Ach Melanie toevoegen. Koffie is een prachtig verstild liedje over het leeghalen van het ouderlijk huis nadat de ouders verhuisd of overleden zijn. Van het lied Ach Melanie, over een jong meisje dat verkracht wordt, word je vanzelf wel stil. Ook deze tekst is van de hand van Peer Wittenbols.
Lijflied werd in november en december van het vorig jaar in drie avonden live opgenomen. Doordat toetsenist Bart de Win en bassist Rinus Raaijmakers zijn vervangen door toetsenist Mike Roelofs, is het geluid wat compacter en door het gebruik van het Hammond-orgel iets meer richting de blues geschoven. Het geeft de liederen van Gerard van Maasakkers in ieder geval een hedendaagse klank.
Zoals eerder gezegd, werd Lijflied live opgenomen, maar in enkele gevallen is het applaus van het publiek hoorbaar. Gelukkig is de onvermijdelijke publieksparticipatie die bij dit soort live-opnamen horen, beperkt gebleven tot het afsluitende Hoe schoon is mijn heide.
Gerard van Maasakkers heeft met Lijflied weer een nieuwe, sterke, dimensie aan zijn al omvangrijke oeuvre toegevoegd. Frits Spits riep het album enige weken terug uit als ‘Strepenmeester van de week’ in zijn programma ‘De strepen van Spits’ op Radio2. Mooi natuurlijk, maar, een enkel optreden in ‘Spijkers met koppen’ of ‘Muziekcafé’ daargelaten, is Lijflied niet te horen op Nederlands best beluisterde radiozender. Sowieso wordt daar weinig aandacht besteed aan het ‘betere’ Nederlandstalige lied. Wanneer hoor je daar JW Roy, Beatrice van der Poel, Eefje de Visser of veteranen als Stef Bos en Frank Boeijen? Het wordt tijd dat daar weer eens een frisse wind gaat waaien.
Assie Aukes