Sarah McQuaid - The Plum Tree And The Rose - Waterbug Records / www.sarahmcquaid.com
In de loop der jaren ben ik de zangeres Sarah McQuaid steeds meer gaan waarderen, zowel om haar mooie donkergekleurde stem als om haar sprankelende gitaarspel. Hoewel haar muziek zonder meer in de traditie van de folk past, zoekt ze telkens een nieuwe invalshoek. Na haar vorige albums met werk uit de Ierse traditie en die van de Appalachen hoorde ze steeds vaker de vraag om meer eigen werk op cd te zetten en aan dat verzoek heeft ze nu gehoor gegeven met The Plum Tree And The Rose, een betoverende plaat waarop maar liefst 9 van de 13 stukken zelfgeschreven zijn.
Bij een huiskameroptreden vertelt ze me dat het haar wel onzeker maakte, maar dat is niet nodig, zo blijkt al als diverse bezoekers daar na afloop hun bewondering uitspreken voor Last Song (een eigen stuk van I Won't Go Home 'Til Morning, haar dochter en moeder leverden de inspiratie). De meeste stukken op The Plum Tree And The Rose zijn wat minder persoonlijk van inhoud, al blijft McQuaid wel dichtbij zichzelf in de overpeinzingen die worden verweven met verhalen. Drie liedjes zijn met elkaar verbonden door een filosofische inslag: titelnummer The Plum Tree And The Rose (over vergankelijkheid), Hardwick's Lofty Towers (over de 17de-eeuwse zakenvrouw(!) Bess of Hardwick, met gastrollen voor Rosie Shipley & Máire Breatnach op viool) en een magisch In Derby Cathedral (met de gedachten die opkomen in de kathedraal waar deze vrouw begraven ligt). Met een 'echo' in de techniek ontstaat bij dit laatste nummer een soort 'koor'-zang, maar Sarah McQuaid heeft ook een paar gastzangers uitgenodigd: op New Oysters New zingen Niamh Parsons en Tom Barry met haar mee, en dat duo wordt nog aangevuld met Gerry O’Beirne (ook co-auteur van enkele liedjes), Frances Hutchinson en Emer Ní Bhrádaigh op de lekker folky a capella afsluiter In Gratitude I Sing.
En omdat een folk-album niet compleet is zonder opmerkingen over de huidige toestand van de mens en de wereld is er de single The Sun Goes On Rising, die gezien mag worden als een hart onder de riem voor wie het moeilijk heeft: Spring follows winter / Sun follows shower / Things will get better / If only I can hold that wolf at bay.
Bij het niet zelfgeschreven werk hoor ik een heel fijne 13de eeuwse Provençaalse 'alba' (ochtendlied), S'Anc Fuy Belha Ni Prezada (in oud-Occitaans), dat met sruti (een soort harmonium) en tiple (een aan de gitaar verwant instrument) een mooie nostalgisch plechtige sfeer krijgt. Het gevoelige Solid Air (door John Martyn geschreven voor Nick Drake), dat live al een paar keer indruk op me maakte, is een prachtig eerbetoon geworden aan deze vernieuwer in de folk van de jaren '70. Bill Blackmore weet op trompet een intense emotie op te roepen die me doet denken aan het verhaal dat bij Martyn zelf soms de tranen over de wangen liepen bij zijn eigen optredens.
Net als de vorige twee albums is ook deze plaat opgenomen door Trevor Hutchinson en geproduceerd door Gerry O'Beirne. Hoewel er veel gasten meedoen, klinkt het heerlijk kaal en ingetogen. Sarah McQuaid legt haar ziel in de subtiele arrangementen, prachtig warme zang en helder gitaarspel, haar eigen werk doet al uitzien naar meer en dat maakt van The Plum Tree And The Rose een mooi geschenk voor de muziekliefhebber.
Mirjam Adriaans
Sarah McQuaid is deze maand nog een paar keer in ons land te zien:
10 maart
Razzmatazz Muziekpodium -- Middelburgsestraat 113 boven, 4388 VP Oost-Souburg
http://www.razzmatazzpodium.nl
11 maart
Kerk - Garmerwolde -- Dorpsweg 69, Garmerwolde 9798 PD
Dubbelconcert met Linde Nijland & Bert Ridderbos (http://www.lindenijland.nl).
25 maart
Taverne De Waag -- Damstraat 29, Haarlem 2011 HA
http://www.tavernedewaag.nl