Elly Kellner - Successfool - eigen beheer (http://ellykellner.webs.com)
Al in de jaren '90 maakte ik kennis met de muziek van Elly Kellner. Tijdens een voorronde van de Wraak van Brabant (een tegenhanger van de Grote Prijs van Nederland) stond een jonge boze vrouw van nog geen twintig op het podium met haar gitaar. Ze moest duidelijk iets kwijt en ze raakte me gelijk met haar stem en haar gevoel. Of haar gitaar toen ook al maar vier snaren had weet ik niet meer, maar eigenzinnig was het geluid al wel. Helaas was internet nog niet standaard, hadden muzikanten dus ook geen eigen website of Facebook-pagina en ik verloor haar uit het oog, tot een muziekmaat me een paar jaar geleden vertelde over een optreden van haar bij Festival Pastorale in het Zeeuwse Nisse. Ze is haar eigen liedjes blijven schrijven en haar eigen weg blijven gaan, heeft ondertussen in diverse bands en projecten gezeten. Op Pastorale wordt ze ook opgemerkt door Iain Matthews, die haar in 2011 vraagt om mee te doen met zijn nieuwe incarnatie van Matthews' Southern Comfort. Bij een optreden schaf ik gelijk haar EP uit 2008 aan, en eind 2012 heeft ze haar solodebuut Successfool uitgebracht.
Natuurlijk kun je Successfool downloaden van de Bandcamp-pagina van Elly Kellner, maar ook een fysiek exemplaar is de moeite waard, alleen al door het mooi ontworpen en ingenieus gevouwen hoesje waarin de schijf verpakt zit. De tijd die ze in de liedjes gestopt heeft is alvast goed besteed, zo blijkt ook uit de enthousiaste reacties als ze de nummers live ten gehore brengt in een Utrechtse huiskamer. Ze speelt en zingt alles zelf, op een paar nummers zijn gastvocalen te horen. Het hele album door blijft Kelllner boeien met gevarieerd gitaarspel en mooie luisterteksten. Voor mij springen er een paar uit, zoals Charmer Boy, over Sjang, een lieve jongen uit haar jeugd die verongelukte en die ze nog steeds mist of What The Tok, waarin een serieuze inhoud schuilgaat achter heerlijk hilarische kippengeluiden. In titelnummer Successfool verwerkt ze op originele, bijna nonchalante wijze een paar Nederlandse woordjes toch heel natuurlijk in de Engelse tekst.
Nu is ook duidelijk waarom ze destijds zo boos was, ze blijkt ervaringsdeskundige te zijn als slachtoffer van kindermishandeling. Onder meer in het prachtige Nederlandstalige Boosaardig uit ze haar gevoelens daarover. Elly is inmiddels volwassen en probeert mensen te laten nadenken door middel van haar liedjes. Toch klinkt ze niet zwaar op de hand, Play (dat ze schreef nadat ze had gespeeld op een afscheid van iemand die niet lang meer te leven had) heeft bijvoorbeeld zowel in klank als tekst een positieve uitstraling:
Sing and dance, love and fall forever
Cause if you never played
Then you wouldve never failed
And you wouldnt be so clever
Hoewel hier en daar wat melancholie doorsijpelt is het hele album vooral optimistisch van toon. Het tekent de moed en het karakter van Elly Kellner, die zichzelf wist op te pakken en terug te vinden. Hoewel Successfool door het eigenzinnige geluid niet direct folky te noemen is, is het wel een plaat waar je naar blijft luisteren, een aanrader voor elke muziekliefhebber.
Mirjam Adriaans