Jan de Vries - Sieleroersels - eigen beheer: www.jandevries.org/
Het Bildt is een streek in Friesland aan de Waddenzee, zo ongeveer boven Franeker en Leeuwarden. In de Middeleeuwen lag daar ongeveer de monding van de Middelzee, die vanaf die tijd ingepolderd werd. Voor die inpoldering kwamen er arbeiders uit Zuid-Holland, Zeeland en Brabant naar het verre noorden. Binnen een jaar werd daar in 1505 de Oudebildtdijk aangelegd, een huzarenstukje gezien het feit dat het karwei enkel werd geklaard met primitieve werktuigen als schop en kruiwagen. De Oudebildtdijk is tot aan de dag van vandaag nog steeds prominent aanwezig in het verder vlakke landschap. De naam "het Bildt" komt van opgebild, wat opgeslibd betekent. De arbeiders uit die tijd zijn in het vruchtbare gebied blijven wonen. Er werden en worden uien, suikerbieten en vooral pootaardappelen verbouwd. Het Bildt is heden ten dage een van de grootste leveranciers van pootaardappelen in Nederland. De arbeiders uit Zuid-Holland vermengden zich in de loop der eeuwen met de Friezen en er ontstond in dat gebied als voertaal een unieke mix van Fries en Nederlands: het Bildts.
Jan de Vries is een 'Bilker' in hart en nieren. Hij is afkomstig uit St. Jacobiparochie en momenteel woonachtig in Oude BIldtzijl. Hij is zanger van de Feetwarmers, een 'soatsy ongeregeld' dat al een jaar of twintig de streek onveilig maakt. Met deze band maakte hij de overstap van het Engels naar het Bildts. In 2005 kwam de eerste cd in het Bildts uit: Oates en toates.
Enige weken geleden verscheen het eerste soloalbum Sieleroersels waar Jan al een tijdje mee bezig was in zijn eigen studio. Liederen in het Bildts geschreven met onderwerpen die dicht bij de man staan. Dingen die Jan zelf meegemaakt heeft. Dat kunnen vrolijke gebeurtenissen zijn, zoals het hilarische kroegverhaal in De mannen in 't kefee, maar vaker zijn de teksten wat serieuzer van aard zoals in Laat my frij, Sij gaat nergens hine, Willem en 't Huus is leeg. Het familiegeluk komt boven borrelen in het lome Saterdegoffen en het fraaie Jente, een lied over zijn dochter. Tijdens de cd-presentatie hoorde ik iemand de vergelijking met Gerard van Maasakkers maken. Inderdaad heeft deze Brabantse zanger ook het patent op kleine liedjes die dicht bij zichzelf blijven. Jan de Vries' Swarte Annie heeft qua onderwerp ontegenzeggelijk verwantschap met Van Maasakkers' Cis Verdonk. En zo zijn er nog wel een paar liedjes, die zo in het repertoire van de Brabander zouden passen. Zoals Willem, die is blijven hangen in het verleden, nog steeds naar Pinkpop gaat en zich omringd ziet door steeds jongere maten.
Het Bildt is nog een zelfstandige gemeente, maar het monster dat gemeentelijke herindeling heet, ligt ook daar op de loer. Reden voor De Vries om 't Bildt, eerder opgenomen door de Feetwarmers, opnieuw in te zingen. Het blijft een prachtige ode aan een unieke streek. Alle liederen zijn door Jan zelf geschreven, behalve Sij gaat nergens heen. Dat is een vertaling van Guy Clarks She aint going nowhere, afkomstig van diens eerste en beste album Old no 1 uit 1975. Het was nog een heel karwei om de bloemrijke taal van deze Amerikaanse singer-songwriter adequaat te vertalen, maar de uitvoering van Jan de Vries mag er zijn. Het liedje wordt prachtig op Americana wijze ingekleurd door de dobro van René Tweehuysen en de mandoline van Sytse Haima. Jan de Vries speelt zelf gitaar en in enkele gevallen accordeon, maar heeft zich op Sieleroersels omringd door een keur van muzikanten, waarvan Sido Martens (el. gitaar en mandoline) en Joost van Es (viool en banjo) het meest bekend zijn. Toch zijn de liedjes mooi klein gebleven. Nergens wordt het te vol en te groot. Een belangrijke rol is er wel voor Johannes Adema (basgitaar en contrabas) die elk lied van een gedegen basis voorziet. Gerbrich van Dekken zorgt bij een aantal liederen een verrukkelijke tweede stem.
In Friesland kan de muzikale carrière van Jan de Vries wel eens in een stroomversnelling komen, maar ook buiten de provincie zou aandacht voor dit uitstekende debuut op zijn plaats zijn. Jan de Vries kan in ieder geval met een gerust hart beginnen met het timmeren van een nieuwe kamer voor zijn dochter Jente.
Assie Aukes