julie lee - till and mule
Julie Lee - Till and Mule - Eigen Beheer

Af en toe sta ik mijzelf toe om een fractie terug in de tijd te duiken. ’t Nieuwe jaar is nog jong, dus terug naar oktober 2013 is een te verantwoorden overbruggingsperiode tussen verschijningsdatum en die van de plaatsing van de recensie. Na het werkelijk formidabele debuut uit 2004 was het aanvankelijk een tijdje stil rondom Julie Lee. Het had schijnbaar de nodige voeten in aarde om hernieuwd de juiste inspiratie of geldbron te vinden. En wat ik niet voor mogelijk had gehouden is gerealiseerd, want er is een karrenvracht aan inspiratie in Julie gevaren, aangezien Till and Mule van een uitzonderlijke kwaliteit is. Minstens dezelfde schoonheid is geëvenaard als dat welke zich openbaarde op Stillhouse Road. (Achteraf bekeken blijkt dat Stillhouse Road nog een voorloper heeft gehad. Downloadbaar op Julie’s homepage) Till and Mule is een super relaxte plaat geworden, tikkie jazzy, tikkeltje folky. Eentje waarbij de hoes perfect de sfeer uitstraalt die hoort bij deze plaat.

Het fysieke object heeft overigens weinig om het lijf. Een schijfje in een enkelvoudige inlay. Meer is het niet. Ee laatste stap alvorens dat het volstrekt digitaal wordt. Toch vind ik een hoesje van essentieel belang. Namen van overige medewerkers, behalve dat Julie Lee en Aaron Roche de productie hebben gedeeld, ontbreken. Zou het muzikale gedeelte zich daadwerkelijk hebben beperkt tot deze twee? Onvoorstelbaar. Nader onderzoek wijst uit dat 4 ander musici medeverantwoordelijk zijn: Jason Goforth (lap steel, harmonica), Nathan Phillips (piano), Nicholas Zork (viool) en Abigail Doukhan (cello). De fysieke aankleding is weliswaar mager (schijfje/hoes), maar dat wordt volledig gecompenseerd door de werkelijke betoverende muziek. Dromerig, zweverig, de feilloze arrangementen weten iedere gedachte volledig uit te schakelen, waardoor je maximaal opgaat in de muziek. En dan niet te vergeten die prachtvolle zang. Al was het album verschenen in 2012, soms hoef je geen excuus te zoeken om iets onder de aandacht te duwen. En om in Julie’s eigen woorden te blijven: I am not Too Far Gone, to turn these things around. Voor iedereen die met terugwerkende kracht wil genieten, geef je gewoonweg over aan Julie Lee en haar “oor strelende” metgezellen.

Rein van den Berg

Reverbnation: http://www.reverbnation.com/julielee
Homepage: http://www.julielee.org/