André van den Boogaart - Rauwe Rand - Lizzy Records / http://andrevandenboogaart.com.
Hij speelt gitaar bij de eigenzinnige rootsband Bradleys Circus, maar schrijft ook liedjes in zijn eigen taal. Met het nummer Hey God van zijn eerste soloplaat Met Modder In Mijn Bloed (2012, de titel slaat op zijn Brabantse afkomst en de manier waarop hij in het leven staat) won André van den Boogaart de liedjeswedstrijd Brabants Moiste Lied in 2013, waarmee zijn talent als singer-songwriter alvast officieel bevestigd is. Mijn eerste kennismaking met zijn muziek was twee jaar geleden, in een kroeg in Eindhoven waar hij als lid van singer-songwritercollectief Broeders van het Zuiden twee nummers ten gehore mocht brengen. Opvallend was de intensiteit waarmee hij die speelde, ik zou bijna zeggen als bezeten. En misschien is dat ook wel zo, in zijn bio lees ik: Ik schrijf liedjes omdat het moet en ik zing ze omdat ik dat fijn vind en de hoes van zijn nieuwe plaat laat een barskijkende donkere kop zien van een vent die je liever niet in een donker steegje zou willen tegenkomen. Zijn kersverse album heeft de titel Rauwe Rand meegekregen, opnieuw is dat al een voorbode van de inhoud, rauwe bluesy klanken en intense oprechte liedjes.
Veel nummers van André van den Boogaart zijn geworteld in persoonlijke ervaringen. Meisje Van Op De Boot schreef hij naar aanleiding van een ontmoeting op de veerboot op de terugweg van het festival Oerol, en in Blues In Weemoed horen we onder meer over Ties, oftewel singer-songwriter Mathijs Leeuwis, die bovendien als gastmuzikant is te horen op banjo in openingsnummer Met De Duivel Op Mijn Hielen. In dat nummer wordt gelijk het schrijverstalent duidelijk: Met de Duivel op mijn hielen, mijn kuiten bloedend en mijn tanden bloot / Tergend de dolende zielen, de top van mijn puinhoop is duizelingwekkend hoog.
Nu is Van den Boogaart zelf al bepaald geen onverdienstelijk gitarist, maar in zijn band heeft hij, naast Joris Verbogt (contrabas) en Jules Fransen (drums), nog een paar muzikale troeven met de uitstekende multi-instrumentalist Alex Akela en zangeres Birgit Wijdemans, die een strot heeft om u tegen te zeggen. Hij zit vooral in de bluesy hoek, maar dat is een kader waarbinnen hij graag speelt met de mogelijkheden. In Sprankje Hoop bijvoorbeeld is een gastrol weggelegd voor rapper Tilberucht (Ricardo Pol) en soms klinkt hij verrassend breekbaar, zoals in Schone Schijn, waar hij vol spijt zingt: Had ik maar gezegd wat ik voor je voelde / Had ik maar gezegd: Ik hou van jou, ondersteund door subtiele viool-accenten van Akela. Kleine Zwarte Dood heeft dan weer een intensiteit die neigt naar die van een David Eugene Edwards zonder het religieuze randje.
Met André van den Boogaart is ons land een eerlijke songwriter rijker, eentje die de duisternis eerder opzoekt dan schuwt, maar tegelijk niet bang is om zijn gevoelens in liedvorm bloot te geven. En als je dan weet dat uit die barse kop op de hoes van Rauwe Rand deze rauwe, maar oprechte muziek voortkomt, laat hem dan maar opduiken in dat donkere steegje. Met zijn gitaar.
Mirjam Adriaans
Het album Rauwe Rand wordt morgen, 5 april 2014, met een middernachtconcert gepresenteerd in Paradox in Tilburg, aanvang 23:30 uur, entree 10,-, www.paradoxtilburg.nl.