Garnet Rogers - Summers End - eigen beheer
Het is weliswaar geen noodzaak, maar is het niet fijn wanneer je jezelf kan identificeren met iemand anders, en hoe deze persoon in het leven staat? Uiteraard, ieder mens heeft zijn eigen kijk op het leven. Maar is het niet aangenaam wanneer je iets herkenbaars vindt, iets wat aanspreekt, of waarin je je eigen gevoelsleven deels terugziet? Als muziekliefhebber zoek ik naar muziek die voor mij geloofwaardig is. Binnen mijn beleving is dit een extra argument waarom de muziek van Garnet Rogers mij fascineert. De man graaft diep, en probeert zo eerlijk mogelijk zijn gevoelens vast te leggen. Een intensief proces dat het nodige van hem en zijn directe omgeving vraagt. Zijn vorige plaat - Get A Witness (2007) was dusdanig veeleisend fysiek en emotioneel - dat hij een vergelijkbaar proces niet nog eens wilde ondergaan. Hij was er klaar mee. Ook de wijze van muziek verspreiden stond hem tegen. Mensen die ongevraagd opnames maakten, en deze vaak afgrijselijke - opnames vervolgens op YouTube plaatsten, zoiets irriteerde hem. Tijdens zijn zelfgekozen staking begon de zorg voor zijn ouders de nodige aandacht te vragen. Muziek werd minder belangrijk. Zowel zijn vader als moeder zijn in de achterliggende periode overleden, evenals een speciale vriend van Garnet. Het veranderde zijn kijk op het leven.
Toen hij mei vorig jaar zijn notities las zag Garnet dat hij liedjes had die deze fase in zijn leven weergaven. Hij besloot er een album van te maken. Zowel de fijne als de minder fijne momenten, desnoods enkel voor zichzelf. Opnames werden gemaakt vanaf juni vorig jaar tot de afronding in januari 2014. Dit maal was de wijze van werken in Scott Merritts studio The Cottage aanzienlijk meer ontspannen en plezierig. Basale opnames werden gemaakt en een eventuele verdere invulling was van latere zorg. Naast Merritts bijdrage maakt David Woodheads fijnzinnige spel op piano en bas wederom de nodige indruk. Het is echter Rogers zelf die in al zijn subtiliteit de boventoon voert.
De instrumentale opener op Summers End is een eerbetoon aan zijn vorige jaar overleden vriend Bill ONeill. Het album bevat overwegend van dit soort momenten waarbij Garnet stil staat bij mensen die hem dierbaar waren. Prachtige herinneringen aan Bill Morrissey in Shadows on the Water, terwijl ook de cover van Ewan MacColl My Old Man een vergelijkbaar doel nastreeft. Stil staan bij iemand die was, en deze persoon voor een kort moment doen herleven. Er is een poëtische beschrijving van de kust van Canso Nova Scotia geschreven door zijn grootvader Sidney Bushell (En later op muziek gezet door zijn broer Stan Rogers) Er is een ode aan zijn vader, Sleeping. Het album als geheel is uiterst persoonlijk en - wederom - uiterst sfeervol geproduceerd. De rechtstreekse manier van musiceren, waarbij een vracht aan antieke instrumenten (duidelijk een verzamelhobby van Garnet) voorbij komt, vergroot zijn werking bij iedere volgende luisterbeurt. Samenvattend: Summers End bevat het allemaal. Prachtige teksten en meeslepende melodieën. Er zijn betekenisvolle covers zoals Did Trouble Me van Susan Werner. Bijna humoristisch wordt in deze song het beeld geschetst van een provocerende God die je voortdurend onder druk blijft zetten, enkel en alleen om je nederig te houden. Hoogtepunt tussen al het moois is wat mij betreft het tweeluik Summers End. Een metafoor op het leven. Dankbaar voor alles wat ons bestaan de moeite waard maakt, maar ook onlosmakelijk daarbij de schaduwzijde. Het album is in de eerste plaats opgedragen aan zijn vrouw Gail.
And if I have a wish for you
its not for wealth or treasure
I wish for you the sun and wind
rain in perfect measure
sunlight on clean water
clear starlight in your eyes
and my loving arms to hold you
in the morning.
Het album bevat twee bonus tracks. Naast de Stan Rogers cover - het beeldend beschreven Sailor´s Rest is er de uit de hand gelopen grap A Fireside Chat. Wanneer je niet resoluut de weg van goede bedoelingen hebt bewandeld dan is er slechts één eindstation. Een eenrichtingsweg naar de hel. In een melige dialoog passeren vervolgens een stoet aan in het oog springende figuren, die gelaten hun lot ondergaan.
Rein van den Berg
Video: http://www.youtube.com/watch?v=FlT5ixQMej0
Homepage: http://garnetrogers.com/site/