champagne charlie - america through the eyes of woody
Champagne Charlie - America Through The Eyes Of Woody - MCBR2013-2

“Woody Guthrie was born on a good day, in a good year, and in a good place for an American radical to be born.” Zo begint historicus Will Kaufman (auteur van het boek Woody Guthrie - American Radical) zijn begeleidende tekst bij de nieuwe cd van Champagne Charlie. Voor de derde keer werkte de groep samen met het Roosevelt Study Centre in Middelburg om muziek uit de tijd van president Roosevelt op plaat te zetten. Na een eerbetoon aan de president en een album vol hoboliedjes is het met America Through The Eyes Of Woody nu de beurt aan een luis in de pels van het Amerika van de jaren ’40 en ’50, folkicoon Woody Guthrie (1912 - 1967). 

Na Hobo Signs & Railroad Lines is America Through The Eyes Of Woody een logisch vervolg in de reeks.  In de van de voorgaande platen bekende akoestische uitvoeringen (diverse gitaren, bas, percussie, banjo en mondharmonica) brengt Champagne Charlie een kleine greep uit het omvangrijke repertoire van Woody Guthrie. De keuze is divers, maar voor wie het werk van dit folkicoon al kent niet echt verrassend. Uiteraard zijn Do Re Mi en This Land Is Your Land opgenomen, naast o.a. Dust Bowl Blues (over de stofstormen die in de jaren ’20 heel wat boerengezinnen deed vluchten), Billy The Kid en Pretty Boy Floyd (outlawliedjes) en I Ain’t Got No Home (dat in een soberder uitvoering ook op Hobo Signs te vinden is). Hoogtepunt van de plaat is voor mij Pastures Of Plenty, een indringende versie met banjo (Geert de Heer) en mondharmonica (Gait Klein Kromhof). Met veel plezier luister ik ook naar het vrolijke Jolly Banker, inderdaad een liedje over een bankier die graag leningen en kredieten verstrekt (zolang hij maar het dubbele bedrag terugkrijgt) dat sinds enkele jaren weer een actuele lading heeft gekregen. Een van de aangrijpendste liedjes die Guthrie schreef (maar zelf bij mijn weten nooit opnam) is Plane Wreck At Los Gatos (Deportees). De aanleiding was een krantenbericht, alle inzittenden van een verongelukt vliegtuig waren omgekomen, maar het artikel repte enkel over de bemanning, niet over de Mexicaanse seizoensarbeiders die uitgezet werden. Door de ontspannen, ik zou bijna zeggen zonnige, uitvoering van Champagne Charlie is het contrast met de schrijnende inhoud wel erg groot.

Net als de voorgangers gaat America Through The Eyes Of Woody vergezeld van een informatieve inlay, met zowel een bio van Guthrie als bij elk nummer uitleg over de achtergrond ervan. In het 25-jarig bestaan heeft Champagne Charlie zich ontwikkeld tot een vakkundige band die ook nog wat te vertellen heeft in zijn muziek. Een eerbetoon aan Woody Guthrie is een uitstekende manier om dat te vieren.

Mirjam Adriaans