La Blusa - Gold - Marista records MCD 9980
In Nederland laaide de belangstelling voor de cajun op aan het eind van de jaren '80, beginjaren '90 van de vorige eeuw. Groepen als Captain Gumbo en Allez Mama combineerden de 'swamp music' uit het zuiden van de Verenigde Staten succesvol met blues en rock 'n' roll. Captain Gumbo scoorde zelfs een hit met een aanstekelijke versie van Allons a la Fayette, terwijl Allez Mama op vernuftige wijze Nederlandstalige teksten in de muziek wist te integreren. In mijn beleving is cajun & zydeco muziek die het beste live kan worden beluisterd. Optredens van voorgenoemde bands zijn vaak een feestje.
Mijn eerste serieuze kennismaking met de zydeco was een concert van Queen Ida & Le Bon Temps op het Sfinks-festival in het Belgische Boechout, ergens aan het begin van de jaren '80. Een geweldig concert was dat en ik nam na afloop een lp mee naar huis. Die viel tegen. De energie die het concert kenmerkte was op plaat nauwelijks te vinden. Ook bij latere concerten, bijvoorbeeld van de bekende cajun-band Beausoleil had ik dezelfde ervaring. Live een groots spektakel, op de plaat qua dynamiek aan de magere kant.
De Nederlandse formatie La Blusa is ook bij uitstek een live-band. Al jaren speelt de band zeer regelmatig met veel succes in binnen- en buitenland. De band werd in 1989 in Delft opgericht en bestaat dit jaar dus 25 jaar. Dit jubileum wordt op gepaste wijze gevierd met het uitbrengen van het zevende album met de toepasselijke titel Gold.
Op het album vinden we, naast een aantal eigen nummers, een fiks aantal covers. Overbekende covers als If I had a hammer (Pete Seeger), The joker (Steve MIller) en Hold on tight (ELO) zijn wel overgoten met een welluidend 'swamp-sausje', waardoor de uitvoeringen toch vrij authentiek klinken. Minder voor de hand liggend zijn uitvoeringen van The way you make me feel (Michael Jackson), Yellow moon (Neville Brothers) en Change is gonna come (Sam Cooke). Toch is het leukste nummer van de cd het zelf geschreven Les haricots sont pas salés, al meen ik toch elementen van het traditionele Le Bosco Stomp in dit vrolijke nummer te herkennen.
La Blusa gunt de luisteraar met het album Gold een doorsnee van het repertoire van de band. Persoonlijk had ik graag een wat vettere sound willen horen, met meer nadruk op bas en drums. Maar in het algemeen is men er goed in geslaagd om de dynamiek van deze energieke band vast te leggen. Gold is daarom een prima visitekaartje voor de muziekliefhebbers die La Blusa nog niet kennen. De fans van de band hebben dit album natuurlijk al in huis.
Assie Aukes