Paul Brady - The Vicar St. Sessions vol I - Proper Music
Het laatste reguliere album van Paul Brady stamt alweer uit 2010. Over Hooba Dooba was ik toen gematigd enthousiast. Toch beluister ik elk nieuw album van deze Ierse singer-songwriter met belangstelling, want deze man heeft natuurlijk een staat van dienst om u tegen te zeggen.
In april verscheen opeens The Vicar St. Sessions vol I, een live-album. Liefhebbers die nieuw materiaal verwachten komen bedrogen uit. Het gaat hier om opnamen uit 2001. Toen stond Paul Brady met zijn band én een grote schare gasten een maand lang in het langzamerhand bekendste theater van Dublin. Die gasten zijn niet de eersten de besten: Mark Knopfler, Gavin Friday & Maurice Seezer, Sinéad O'Connor, Van Morrison, Bonnie Raitt, Curtis Stigers, Ronan Keating, Eleanor McEvoy.
Natuurlijk worden er Brady-songs gespeeld (Not the only one - Bonnie Raitt) maar ook materiaal van de gasten komt aan bod (Irish heartbeat - Van Morrison en In this heart - Sinéad O 'Connor).
Door de talrijke gasten lijkt het album stilistisch gezien nogal pluriform van karakter en nauwelijks een album van Paul Brady. Toch weet deze Ierse singer-songwriter op bijna alle nummers wel zijn stempel te drukken. Zo neemt Brady in een aantal songs het voortouw, maar komt het ook voor dat hij een effectieve bijrol speelt.
Niet alle bijdragen kan ik waarderen. Zo klinkt Van Morrisons Irish heartbeat voor mijn gevoel iets te geforceerd, terwijl ik de bijdrage van Ronan Keating wat te gelikt vind. Maar ik kan erg genieten van Gavin Friday & Maurice Seezer (Nobody knows) en de wat in vergetelheid geraakte Eleanor McEvoy (Last seen october 9th). Hoogtepunt op dit album vind ik de bijdrage van Sinéad O'Connor. In het a capella gezongen In this heart matchen de stemmen van O'Connor en Brady fraai.
Opvallend is de prima geluidskwaliteit van de opnamen en het hoorbare spelplezier. Paul Brady moet zich die maand oktober van 2001 het gelukkigste jongetje uit de klas gevoeld hebben. Niet voor niets is het afsluitende nummer, waarin ook de stem van Mary Black herkenbaar is, Dylans Forever young.
Volgens Paul Brady waren er in de serie shows zoveel hoogtepunten dat een serie albums in het verschiet ligt. Laten we hopen dat deze albums dezelfde kwaliteit bieden als deze Vol. I.
Assie Aukes