Sido Martens - Niemand is van iemand - eigen beheer: http://sidomartens.nl/
We schreven al eerder dat Simon Vestdijk weliswaar sneller schreef dan God kon lezen, maar Sido Martens kan hij helemaal niet meer bijhouden. Zou dat de reden zijn dat God steeds meer wegtrekt uit het Nederlandse landschap?
De nieuwe cd van Sido Martens Niemand is van iemand verscheen op 15 november 2015 precies een jaar na de vorige, in een niet ophoudende stroom (ik tel er zo’n 19) sinds hij in 1996 weer muziek ging maken. En altijd met zorg en liefde verpakt, soms in schitterend vormgegeven boeken, die niet in een gewone cd-kast passen. Maar daar zijn ze ook te bijzonder voor.
En opnieuw, het wordt saai misschien, ook deze keer weer een kleinood om te koesteren. keurig verpakt in een doos zitten de cd en het boekje met de teksten en andere gegevens. “Geen andere Nederlandstalige songschrijver durft zijn duistere gemoed zo ongegeneerd en tegelijkertijd poëtisch met de luisteraar te delen,” schreef Matthijs Linnemann na het verschijnen van de dubbel-cd Als het klinkt dan klopt het vorig jaar.
En ook nu komen 18 liedjes voorbij, waarvan de teksten, poëtisch als ze zijn, uitnodigen om nog eens rustig na te lezen en er je eigen interpretatie aan te geven. Verwacht bij Sido niet het geijkte pad van couplet, refrein en af en toe lekker mee neuriën. Soms laat de accordeon een licht Frans briesje over zijn liedjes waaien, dan weer gaan flarden folk uiteindelijk toch meer de jazzkant uit. Maar altijd instrumentaal zo vormgegeven dat je er niet meer van loskomt. Het begint al met het openingsnummer Orgelgefluister waarin hij teruggaat naar zijn eerste liefde die hij beleefde in de tijd van A whiter shade of pale. Heel subtiel ingevuld door Ruben Mulder op orgel en zonder het barokke geweld dat je hier misschien van Gary Brooker zou verwachten.
Heel sterk aanwezig op dit album is de achtergrondzang van Annemarieke Coenders en het ingehouden maar uiterst effectieve accordeonspel van Jan de Vries. Bloedkus en Blijf zijn hier mooie voorbeelden van. Sido geeft in deze nummers op een subtiele maar in een daardoor niet minder bijtende woordkeus zijn commentaar op de huidige asielzoekersproblematiek.
De liedjes van Sido kennen vaak een haast filosofische, bespiegelende sfeer, bijna mysterieus, wat nog versterkt wordt door de arrangementen en de manier waarop hij een instrument soms wel of niet gebruikt. Zalig zand en Voel met een sterke Annemarieke zijn daar voorbeelden van. Maar opnieuw gunt Sido ons openhartig een blik in zijn eigen ziel. Vol zon over het eerste begin van de liefde en Nachtvorst over hoe hij in de winter ’s avonds zachtjes thuis komt en alles doet om zijn vrouw niet wakker te maken:
Even een beweging
Draait zich om maar slaapt weer door
Ik lig toch nog lang wakker
denk aan hoe ik ons verloor.
Met de dauw is fraai in al zijn eenvoud en heeft een melodie die je niet meer loslaat. Het heinrefrein over dode mensen met een hoempapa blaasbegeleiding en een zigeunersfeer door het fantastische vioolspel noodt bijna uit tot meezingen, maar met zo’n onderwerp……..?
Over het algemeen zijn de nieuwe nummers sober maar effectief vormgegeven in een voor Sido kenmerkende klankkleur met donkere en lichte tinten. Een aanrader. Iets om veel naar te luisteren en over na te denken.
Walter van Brakel
Wie de cd Niemand Is Van Iemand wil bestellen, kan kijken op: http://sidomartens.nl, ga naar de knop winkel of stuur hem een mail, dan komt het in orde.