Richard Shindell - Careless - Continental Song City / CRS CSCCD 1130
Hij komt niet heel vaak naar Europa, maar het is telkens weer gnieten als hij er is, zo ook in Eindhoven, waar hij het nieuwe seizoen Ad van Meurs presenteert… opent. Hij vraagt wie eigenlijk die vriendelijk kijkende meneer is van het portret achterin. Dat is Meneer Frits waar het grand café waar we zitten naar vernoemd is, oftewel Frits Philips, en als hij eenmaal begrepen heeft wie dat was stelt hij dat die man zijn leven heeft gered. Wie weet komt daar nog ooit een mooi nummer uit, want Richard Shindell heeft de neiging om over kleine alledaagse dingen bijzondere verhalen te maken. Nee, je maakt geen lied over zandkastelen, want die zijn er al een miljoen of zo, je maakt het speciaal door er een kanarie in te stoppen (There Goes Mavis). Of je ziet een arrestatie voor je, de man heeft een jas over zijn hoofd en daar lopen mieren aan de ene kant in en de andere weer uit, wederom is de inspiratie daar (Parasol Ants). Hij zegt dat hij het steeds moeilijker vindt om nog iets te schrijven wat nog niet eerder gedaan is, toch krijgt hij het voor elkaar, deze week verschijnt zijn jongste album Careless, opnieuw met mooie pareltjes van deze sterke songsmid.
Zowel live als op plaat kan ik urenlang luisteren naar de fijne bariton van Richard Shindell, die daarnaast ook nog een begenadigd gitarist is. Voor Careless heeft hij besloten om zijn elektrische gitaar maar weer eens van stal te halen en dat zorgt voor een wat steviger, soms meer rockend geluid. Toch heeft hij wederom een paar sprekende pareltjes gemaakt, zoals titelnummer Careless, dat bijna hypnotiserend begint met toetsen en gitaar, waaraan allengs een spokende trompet wordt toegevoegd, waardoor het verlies uit de tekst nog aangrijpender wordt. Nog zo’n mooi verhalend stuk is The Deer On The Parkway, over herten die de weg opkomen en een gevaar vormen voor de daar rijdende auto’s, maar tegelijk ook een hele geschiedenis oproepen van koninklijke bossen:
Ages long ago they roamed the King's wood
And though he would hunt them they considered him good
The odd royal arrow a small price to pay
For keeping the poachers and their freedom at bay
In het sober gehouden Your Guitar geeft Shindell een stem en gevoel, gedachten, aan het instrument dat vele kilometers met zijn muzikant meereist. Even later wordt zijn stem wat heser, verontrust het diverse kanten uitwaaierende pianospel (Bob Telson) en geeft de viool van Sara Milonovich een melancholiek accent aan Atlas Choking, waarin hij zich maatschappelijk betrokken toont, net zoals in Satellites, waarin zoveel misgaat met de wereld, maar die satellieten, die blijven maar ronddraaien… Tenslotte is er het spirituele The Dome, van Jeff Wilkinson, weliswaar niet door Shindell zelf geschreven, maar hij drukt er wel zijn eigen stempel op.
Net als op voorgaand werk laat hij de wereld om hem heen op zijn eigen, originele wijze tot leven komen in prachtige beeldende teksten. De elektriek geeft hier en daar een wat scherper en soms een luchtiger randje aan de muzikale invulling, maar al is Careless wellicht wat minder donker van toon dan eerder werk, Richard Shindell weet opnieuw heel wat boeiende verhalen te vertellen.
Mirjam Adriaans
Richard Shindell is deze week nog op enkele podia in Nederland te zien, tourdata september 2016:
woensdag 7 september, Q-Bus Muziekhuis, Leiden
donderdag 8 september, Musemix at Engels, Den Haag
vrijdag 9 september, Muziekpodium, Bakkeveen
De teksten zijn niet meegeleverd bij de cd, maar zijn wel allemaal (ook van de eerdere albums) terug te vinden op de website van Richard Shindell: http://www.richardshindell.com.