martin simpson - trails and tribulations
Martin Simpson - Trails & Tribulations - Topic Records

Zanger en multi-instrumentalist Martin Simpson maakt al zo’n 40 jaar muziek, werd al 31 keer genomineerd voor een BBC Radio 2 Folk Award (en won er ook een zestal) en met Trails & Tribulations brengt hij alweer zijn 20ste soloplaat uit. Er verschijnt zowel een standaard cd als een ‘Deluxe’ editie met een bonus-cd. Voor deze recensie kreeg ik een download van het album, en dat bevat een stel prachtige muzikale verhalen, over natuur, reizen en gebeurtenissen uit het echte leven. Er staan zowel traditionals als nieuw werk op en zelfs een op muziek gezet gedicht.

Toen hij op het punt stond om Trails & Tribulations op te gaan nemen werd Simpson gevraagd om een soundtrack te doen voor een film in Hollywood. Daar zeg je geen nee tegen, maar het project had wel invloed op zijn album, zo zegt hij in een video op Youtube. Waar dat hem precies in zit weet ik niet, maar hij heeft zich er in elk geval niet met een jantje-van-leiden vanaf gemaakt, dat is niet des Simpsons. Centraal thema van het album is reizen, zowel in fysieke zin (muzikanten reizen nu eenmaal vaak en doen dan soms ook inspiratie op) als in gedachten en tijd, en Simpsons relatie met de natuur, het landschap om hem heen al dan niet tijdens het reizen. En net als op vorige albums komen de Britse en Amerikaanse traditie op natuurlijke wijze samen in zijn liedjes.

Martin Simpson speelt op dit album akoestische gitaar, resonator gitaren, Weissenborn lap steel gitaar, elektrische gitaar, vijfsnarige banjo en ukulele, maar zijn stijl is toch vertrouwd sober. Zoals gebruikelijk nodigde hij enkele gasten uit, dit keer zijn dat: Ben Nicholls (bas), Toby Kearney (percussie), Nancy Kerr (viool, viola), Andy Cutting (diatonische accordeon, melodeon), John Smith (elektrische gitaar, achtergrondzang), Helen Bell (viool, viola) en Amy Newhouse-Smith (achtergrondzang).

Het eerste nummer dat ik hoor is een heerlijk Blues Run The Game, een lied van Jackson C. Frank dat ik al in heel wat versies hoorde, maar Simpson geeft er zijn eigen draai aan met wat elektrische gitaaraccenten, net even een ander arrangement, waardoor het toch weer fris klinkt. Ik ben dan al om, maar er volgt nog meer moois, zoals het plaatdebuut van dochter Molly Simpson, als achtergrondzangeres op Bones & Feathers, een mysterieus klinkend stuk van Emily Portman, waarin de banjo heel fijn sprankelt. Hoewel ze pas 11 was bij de opname, klinkt haar stem al heel volwassen en past goed bij de donkere vocalen van pa. East Kentucky, dat een bewerking lijkt te zijn van de East Virginia Blues (onder meer bekend van de Carter Family, Joan Baez, The Weavers), krijgt met hypnotiserend samenspel tussen banjo, percussie en bas een woestijnbluesachtige uitstraling, die alleen maar versterkt wordt door de elektrische gitaar en viool. Bijna klassiek klinken de korte instrumentale inleidingen (Interludes) op A Ballad For Katherine Of Aragon (Simpson maakte de muziek op een gedicht van Charles Causley) en Reynardine (een traditional die hij voor het eerst hoorde van Anne Briggs). Sober bluesy slidewerk kenmerkt St. James’ Hospital (een variant van het bekende St. James Infirmary) en een vrolijke banjo introduceert Rufford Park Poachers, nog een traditional.

En dan zijn er nog de eigen nummers, vier stuks in totaal, Martin Simpson is geen veelschrijver, maar, zo zegt hij zelf, soms moet het omdat niemand anders kan verwoorden wat hij wil zeggen. Het begint met het ingetogen verhaal van Thomas Drew, verteld vanuit het standpunt van het slachtoffer van John Hardy, van de bekende Amerikaanse moordballade. In Maps gaat Simpson terug naar zijn jeugd in de jaren ’50 van de vorige eeuw en haalt hij herinneringen op, de gitaar geeft een fijn nostalgisch tintje aan het lied. Jasper’s Dancing Shoes combineert twee stukken, een tune voor een goede vriend (straatartiest Jasper, die een paar jaar geleden stierf) die als vanzelf overgaat in een lied met een vers over zijn moeder, hij vond een paar dansschoenen in haar huis nadat ze overleden was, mooi strijkwerk aan het eind. Ridgeway tenslotte, met een ontspannen duet tussen gitaar en accordeon, is een krachtig verteld verhaal vanuit het oogpunt van het landschap, een idee van zijn vrouw Kit Bailey en Karine Polwart dat Simpson verder uitwerkte.

Al ging het opname-proces net anders dan hij vooraf in gedachten had, Martin Simpson laat op Trails & Tribulations wederom zijn vakmanschap horen. Als verhalenverteller, als liedjessmid en als multi-instrumentalist.

Mirjam Adriaans

Op vrijdag 8 juni 2018 is Martin Simpson te gast bij Roots aan de Zaan in Zaandam (http://rootsaandezaan.nl)