Wè-nun Henk:
Op naar een full-Rum-cd
De legendarische folkgroep Rum heeft in de jaren zeventig veel jongeren op het spoor van de folkmuziek gezet. Ze speelden destijds wat dat betreft zo'n beetje dezelfde rol als Ambrozijn en Laïs de afgelopen jaren. Beide Vlaamse bands lieten zich overigens ook inspireren door o.a. Rum.
Rum mag dus nooit worden vergeten. Het blad Heaven draagt daar in haar jongste uitgave toe bij in de rubriek De Vergeten Klassieker, waarin de elpee Rum 2 (1974) wordt besproken. En de Brabantse folkgroep Wè-nun Henk levert nu een sympathieke bijdrage met de mini-cd Rum. Daarop eigen interpretaties van tien Rum-nummers, gekozen uit de 42 die de eerste drie elpees van Rum rijk waren.
Die oude Rum-elpees zijn een feest, maar de naald van de pick-up neemt dat na al die jaren wat al te letterlijk en danst vrolijk over de groeven, zelfs bij een ingetogen nummer als Schoon Lief. Nog slechts weinig luisterplezier dus. Voor Rum ben ik aangewezen op een enkele verzamel-cd als die dubbelaar van Dureco: Volksmuziek & Dialectzang uit Vlaanderen. Rum 1 ('72) is op een goedkoop uitgevoerde cd overgezet. Tot een heruitgave van Rum 2 en Rum 3 ('75) is het nooit gekomen.
Dat er nu 10 Rum-nummers, weliswaar op geheel eigen wijze uitgevoerd door Wè-nun Henk, goed zijn opgenomen is zowel leuk als gewaagd. Ga er maar aan staan. Rum was een hooggekwalificeerde groep. Als je hun materiaal opnieuw tot leven wilt brengen moet je van goede huizen komen. Exact kopiëren is geen optie, Wè-nun Henk bezit immers in de verste verte niet de kwaliteiten van Rum. Zelf zegt de groep dat hun versies slechts bescheiden maar enthousiaste interpretaties zijn van de originelen. En zo is het.
Ze hebben er een eigen draai aan gegeven. Je zou kunnen zeggen dat ze in de rustige ballades het dichts bij Rum blijven, hoewel ook daaraan is gesleuteld. Dat levert ondermeer een geslaagd experiment op met de melodie van Het Luiaardsgild. Snellere nummers als Horlepijp/Peetermanpolka en Van Enen Bakker roepen eerder associaties op met Dommelvolk dan met Rum. 't Zouden net zo goed Steeph Custers op viool en Jitze Kopinga op contrabas kunnen zijn, die je hoort. De Muzette (Rum 2) is echter een instrumentaal mét Rum-sfeer, ondanks de minder perfecte uitvoering.
De mini-cd klinkt hier en daar lekker spannend. Zo lijkt het samenspel van gitaar en viool in de intro van het ijzersterke eerste nummer Maagdekens Raad (Rum 1) ontsproten aan het brein van Dave Eugene Edwards van 16 Horsepower. Ook valt meteen de sterke rol van de bassiste op. De zang van Luc Plompen is aangenaam aards. Zijn interpretatie van Pieronelle (Rum 2) is verrassend. Eerst de tweede stem op de voorgrond, waarna langzaam overgegaan wordt op de eerste.
Zanger Plompen zal het lastig hebben gehad met dit project. Neem het maar eens op tegen het niet te evenaren karakteristieke middeleeuwse geluid van Rum-zanger Pol Ran s. Fiere Margrietje (Rum 3) blijkt net iets te hoog gegrepen, maar verder komt de zanger goed weg.
De cd bevat vier nummers van Rum 1: Maagdekens Raad, Horlepijp/Peetermanpolka, Poezeminneke en Van Enen Bakker; vier nummers van Rum 2: Pieronelle, Muzette, Jan Mijne Man en Een Vrolijk Lentelied; en twee nummers van Rum 3: Het Luiaardsgild en Fiere Margrietje.
Jammer dat Wè-nun Henk voor dit project niet meer tijd heeft kunnen uittrekken. Waarom je beperken tot een mini-cd als de eerste drie elpees van Rum voldoende mooi materiaal bevat om er een full-cd uit te distelleren. Er is een vijftal nummers dat ik echt mis. Roza Willen We Dansen?, het allereerste nummer van de eerste elpee van Rum - het eerste wat we dus ooit van hen hoorden - mag eigenlijk niet ontbreken, al was het maar vanuit historisch oogpunt. En dan heb je nog die prachtige klassiekers Heer Halewijn, Schoon Lief, Twee Coninckskinderen en De Moorsoldaten.
Er wacht Wè-nun Henk dus nog een schone taak. Het smaakt naar meer, want ondanks alle mitsen en maren biedt Rum van Wè-nun Henk toch aangenaam luisterplezier.
Henk - Waardering 7