CDs

"De kans is zeer gering dat er dit jaar een eigenzinniger en authentieker Nederlands popalbum verschijnt dan De Geluiden van Weleer van het duo At The Close Of Everyday. De CD, verpakt in een fraai handgeschreven en geïllustreerd tekstboek, roept associaties op met een Friese ouderling die psalmen zingt en daarbij het traditionele kamer-harmoniumpje heeft vervangen door een stug en vaak monotoon folkrock-arrangement. Muziek die spiritueel, of zelfs religieus klinkt zonder dat ook maar één keer het woord 'God' gebruikt wordt", aldus journalist Peter Bruyn in de Provinciale Zeeuwse Courant. Hij interviewt drummer, zanger en songschrijver Minco Eggersman.

Hier enkele passages uit het artikel van Bruyn in de PZC:

"Het is inderdaad minimaal, oud-Hollands, melancholisch en soms ook psalmachtig", zegt zanger, drummer en songschrijver Minco Eggersman. "Die sfeer heb ik heel bewust opgeroepen. Ik wilde in de huid kruipen van iemand die in de jaren veertig of vijftig in zo'n Hollands dorpje leefde, zoals Uffelte in Drenthe, waar ik zelf gewoond heb. Iemand die nu een jaar of tachtig is en voortdurend het gevoel heeft dat vroeger alles beter was. Die terugdenkt aan de tijd dat hij iedere zondag op z'n fiets naar de kerk ging, tegen de straffe wind in. Een tijd die veel mensen wellicht ook vergeten zijn."...

...'Een Liedboek voor de Mensen' luidt de ondertitel van het boek/album. "Dat verwijst naar het 'Liedboek voor de Kerken'", zegt Eggersman. "Maar dat vond ik te beperkt. Ik wil mij tot alle mensen richten. Maar net als bij het kerkelijke liedboek schrijf ook ik ter bemoediging, troost, ondersteuning. Je hoort vaak dat mensen zich afzetten tegen hun religieuze opvoeding. Maar evenzovelen hebben hele goede herinneringen aan de tijd dat ze aan de hand van hun ouders iedere zondag mee gingen naar de kerk. Ik zelf ook, al ga ik niet meer naar diezelfde kerk. Wat ik met deze liedjes eveneens wil is mensen eens een moment laten stilstaan bij de belevingswereld van hun grootouders die deze tijd eigenlijk niet meer kunnen bijhouden."...

....Hebben we het hier nog over rockmuziek? Wis en waarachtig wel. At The Close Of Everyday, aan het begin van dit nieuwe millennium opgericht door Eggersman en multi-instrumentalist Axel Kabboord, vindt in muzikaal opzicht aansluiting bij enkele van de progressiefste popstromingen van het afgelopen decennium: De 'postrock' van groepen als Mogwai en Low, de 'lo-fi' van songschrijvers als Smog en Pedro The Lion, en niet te vergeten de nieuwe, trendy 'freakfolk'-beweging....

...Hij heeft géén religieuze plaat gemaakt, benadrukt de nu achtentwintigjarige zanger nog eens. Wèl een cd waarop hij in bedekte termen zijn zorg over de wereld uitspreekt. "We leven in een maatschappij die miljarden uitgeeft aan allerhande prestigeprojecten, maar géén oplossing heeft voor mensen die hier op de hoek van de straat uit de afvalbak staan te eten. Een wereld waarin Amerika teveel voedsel en Afrika te weinig heeft. Ik ben geen muzikant die van die Bono-achtige toestanden houdt. Maar ik wil wèl graag laten horen dat ik de vooruitgang niet altijd een stap vooruit vindt." En op de opmerking dat een enkeling zijn liedjes wèl erg serieus en humorloos vindt: "Het laatste waar ik zelf op zoek naar ben als ik een plaat draai is humor. Ik wil echtheid. Authenticiteit. Ik wil een verhaal horen en daardoor geraakt worden."...