Plato Mania: Rickie Lee Jones
zelfs 'n beetje folk

Aanstaande vrijdag wordt de nieuwe Plato Mania, nummer 183 alweer, in alle winkels neergelegd, bij deze alvast een overzicht van enkele van de hoogtepunten. De complete inhoud staat morgenavond on line op de site van Plato Mania: www.platomania.nl

No Risk Disc
Ilya - They Died For Beauty
Een decennium geleden was Bristol even het centrum van de muziekwereld. De stad in het zuidwesten van Engeland bracht toen de ene na de andere trendsetter voort: Massive Attack, Portishead en Tricky, om er een paar te noemen. Of het eveneens uit Bristol afkomstige Ilya over tien jaar ook zo beschouwd zal worden, is natuurlijk afwachten, maar feit is dat met They Died For Beauty een schitterend debuut wordt afgeleverd. Het is geen triphop of lounge, maar van beide heeft het toch ook wel iets weg. De plaat is opgebouwd rond slepende baslijnen, stemmige strijkers, akoestische gitaren, en, vooral, de prachtige stem van Joanna Swan, en klinkt spannend, exotisch en uiterst sfeervol. They Died For Beauty klinkt, om met een van de prachtige songs te spreken, in één woord: Heavenly. They Died For Beauty verschijnt op dinsdag 28 oktober.

Grand Cru
Rickie Lee Jones - Evening Of My Best Day
Zes jaar geleden verscheen er voor het laatst een plaat met nieuw werk van Rickie Lee Jones. Sindsdien maakte ze nog een album met covers en een live-plaat, naar eigen zeggen voelde ze geen enkele noodzaak om nog liedjes te schrijven. De verkiezing van George W. Bush en de aanname van de Patriots Act vormden de aanleiding tot nieuwe inspitatie. Desondanks is The Evening Of My Best Day geen puur politieke plaat, want er staan ook veel persoonlijke nummers op. Het resultaat is een prachtig album met veel ingetogen jazzy songs, een beetje blues en soms zelfs een beetje folk. Rickie's stem klinkt nog steeds zo meisjesachtig als op haar onvolprezen debuut en het is goed dat ze weer is. We mogen George Bush dus wel dankbaar zijn…

Luistertrips
John Cale - Hobosapiens
Een meesterwerk zal er van John Cale niet snel meer komen, maar een prachtige popplaat is HoboSapiens wel degelijk geworden. Alle ingrediënten die wij vanaf Artificial Intelligence tot aan Walking On Locusts kunnen bedenken, vinden we in HoboSapiens terug; het is dan ook een typische John Cale-plaat geworden. Maar vooral ook lijkt hij een frisse kijk te hebben teruggevonden in het componeren en produceren. HoboSapiens bewijst dat John Cale niet puur en alleen een vakman is maar ook gedreven is om constant en geïnspireerd nieuwe wegen in te slaan.

Laika - Wherever I Am, I Am What Is Missing
De Britse pers vindt Laika maar een vreemde eend in de bijt. De band toerde hoe dan ook toch al met Radiohead en PJ Harvey. Ook op dit nieuwe album (de band bestaat sinds 1993) is Laika weer opvallend eigenzinnig. Toch klinkt Wherever I Am, I Am What Is Missing poppy genoeg om wel degelijk op te vallen. Maar Laika klinkt net iets mysterieuzer en zoeter. Dubby baslijnen, zoete refreinen en een prachtige menselijke tint aan elektronische geluiden. Alsof Bjork eindelijk een warme persoonlijke plaat heeft willen maken. Invloeden uit drum n' bass, dub, pop, avant-garde en reggae zijn samengesmolten in een volkomen logisch klinkende mix.

The Keys - The Keys
De muziek van The Keys ademt de sfeer van de late jaren zestig. Belangrijkste componenten zijn psychedelica, westcoast-pop, folk en oude rock 'n' roll. Vergelijkingen met bands als The Thrills en vooral The Coral dringen zich op, maar The Keys zijn eigenwijs genoeg om zich van deze bands te onderscheiden. Ondanks het feit dat de keuze van de invloeden niet erg origineel is, klinken de songs van The Keys zo fris als de winters in Lapland en het schrijven van mooie popsongs zit de heren zo te horen in het bloed. Hoe groot The Keys gaan worden zal de tijd leren, maar dat de band een van de beste debuten van 2003 heeft gemaakt is nu al zeker.

O.S.T. - Any Way The Wind Blows
dEUS-voorman Tom Barman kan altijd op onze warme belangstelling rekenen. Zeker nu de man ook onvermoede talenten blijkt te bezitten op het filmvlak, getuige zijn regisseursdebuut Any Way The Wind Blows. Het thema van de film wordt verzorgd door Barman's eigen hobbybandje Magnus die, in een wat meer elektronische versie van dEUS, de start vormt van een zeer afwisselend album. Niet al te voor de hand liggende jazzklassiekers van Charles Mingus, Charlie Parker en Herbie Hancock worden gekoppeld aan meer eigentijdse rap van Young MC en electro dance van Tief Schwarz en DJ Aphrodite. Vreemde eenden in de bijt Yazoo en JJ Cale laten horen dat Barman's liefde voor muziek geen grenzen kent.

Rokia Traore - Bowmboi
Met het derde album Bowmboï breekt voor de Malinese zangeres Rokia Traore een nieuwe periode aan. Ze heeft inmiddels wat meer van de wereld gezien en kennisgemaakt met andere muziekvormen, zoals die van het beroemde Kronos Quartet. Die hadden al eerder iets met Afrikaanse muziek gedaan en het klikte dan ook bijna onmiddellijk. De twee stukken die ze samen doen zijn atmosferisch en sereen, met een minimum aan percussie. Met haar inmiddels verder geschoolde stemgeluid reikt Rokia Traore op Bowmboï tot grote hoogte en houdt gelijke tred met haar landgenote Oumou Sangare.

Pop
Stapelplaatjes
Van Morrison - What's Wrong With This Picture
Joe Strummer Streetcore
Hawksley Workman Lover / Fighter

Roots
Stapelplaatjes
John Gorka - Old Futures Gone
Various - Just Because I'm A Woman: Songs Of Dolly Parton
Various - Alan Lomax Blues Songbook / Popular Songbook
The Waifs - Up All Night

World
Stapelplaatjes
Abyssinia Infinite- Zion Roots
Cesaria Evora - Voz D'amor
Sandra Luna - Tango Varon
Souad Massi - Deb (Heartbroken)