Net wil ik beginnen met mijn overzicht van het afgelopen jaar, lees ik het bericht dat Tim Hart is overleden. Dat doet me wat. Hart was lid van een van mijn favoriete folkrock-bands uit de beginjaren '70, Steeleye Span. Misschien in die tijd wel de populairste, want Fairport Convention rommelde wel heel erg met personeelswisselingen en elpees met wisselende kwaliteit. Steeleye's album Below the salt uit 1972 koester ik nog steeds en wordt met enige regelmaat gedraaid.

Het was een raar jaar, dit eerste jaar zonder Fidder Folkfestival in Zwolle. Natuurlijk, er waren meer jaren dat er geen festival in Zwolle was. Maar toen was er altijd nog een editie in het vooruitzicht. Nu was er voor het eerst niks meer. Nou niks, twee Keltische folkavonden. Redelijk bezocht, maar toch niet de sfeer van een echt festival. De Vlaamse folkavond sneuvelde al na de eerste editie met Soetkin Collier en Göze. Te weinig bezoekers was de conclusie...

"Een rommelig jaar", zo sprak ook de hoofdredacteur van Het aanzien van... toen Frits Spits hem aan de tand vroeg over het afgelopen jaar. De aanslag, de crisis, de val van de DSB-bank, enz, enz. De aftakeling van het Nederlandse folkcircuit zal het boek echter niet halen. Te kleinschalig, te onbeduidend. Toch zie ik een verdere teruggang die mij met zorg vervult.  Minder publiek, vergrijzende bezoekers en weinig jonge aanwas onder de bezoekers. Organisatoren verzuchten al dat ze voor het komende seizoen geen redelijke tournees meer kunnen organiseren in ons land. Een heikel punt blijft de fascinatie voor de Angelsaksische en Ierse folk in ons land. Misschien ligt het aan het aanbod, misschien moet er meer vernieuwing komen. Toch blijft de oude garde de oude, vertrouwde namen vragen, werpt een andere organisator tegen. Jammer is dat een, althans voor Nederland, nieuwe groep als Uiscedwr nauwelijks optredens heeft omdat een aantal organisatoren op safe speelt met The Tannahill Weavers. Niks mis met The Tannahills natuurlijk, maar we hebben ze al vaak kunnen beluisteren en veel nieuws horen we ook niet. Uiscedwr daarentegen, wist bij elk optreden te imponeren en verkocht in Zwolle een recordaantal cd's. Maar daar hebben we het al over gehad...

De leukste cd's:
Voor mij persoonlijk zitten er weinig Britse en Ierse folkartiesten bij dit jaar. Natuurlijk, een aantal heb ik nog niet geluisterd, zoals The Poozies, The Unthanks, LAU en Julie Fowlis. Ik merk dat ik minder gretig ben. Ik vroeg Barend van Straten (Gaelforce) naar Listen, de nieuwe cd van Christy Moore. "Normaal draai ik een nieuwe cd van Christy wel veertig keer, deze maar een keer of drie", was zijn antwoord. Voor mij reden genoeg om de cd te laten liggen, ook al omdat ik lichtelijk teleurgesteld was in het optreden van de man in Carré, mei vorig jaar.
Albums
Mijn favoriete albums van 2009 zijn, in willekeurige volgorde:
    •    Valravn - Koder på snor
    •    Sido Martens - Schraaltroost & liefspraak
    •    Klezmatics - Wonder Wheel
    •    John Jones - Rising road
    •    Steve Earle - Townes
    •    Katzenjammer - Le pop
    •    Oi Va Voi - Travelling the face of the globe
    •    Buddy & Julie Miller - Written in chalk
    •    Nynke Laverman - Nomade
    •    Dietrich - Evok

valravn - koder på snor
Valravn - Koder på snor

Een volgorde kan ik niet aanbrengen. De meest gedraaide cd is zonder twijfel Le pop van Katzenjammer geweest. Mijn vrouw is daar in grote mate verantwoordelijk voor en natuurlijk het geweldige concert dat deze groep op Dranouter gaf.

katzenjammer, foto eirik urke
Katzenjammer , foto Eirik Urke

Er zitten twee Friese producties bij. Het hadden er ook zo drie of vier kunnen zijn. Ook Doede Veeman bracht voor het eerst sinds twintig jaar weer een prachtig album uit. Verrassend vond ik echter het schijfje Mear grûn van de Sneker Kees Hofstra. Hofstra was ooit de helft van het fameuze duo 't Kratsje. Op Liet, het Friestalige songfestival haalde het duo (met Gerrit Bos) tot tweemaal toe de publieksprijs binnen. Na 1997 was het gedaan en is van beide heren weinig meer vernomen. En toen lag opeens dit stukje huisvlijt in de bus. Eenvoudige liedjes in het Fries en in het Nederlands, mooie, gevoelige teksten en een simpele begeleiding, meer hoeft het niet te zijn. Een eigen product, wie belangstelling heeft, kan mailen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Ik ontdekte dit jaar pas de leuke cd Robbing the devil van The Inlaw Sisters. Mooie Amerikaanse folk op ingetogen wijze gebracht door twee dames met prachtige stemmen. Het album dateert echter al uit 2008. Op popgebied vond ik mooie albums van Mark Knopfler (Get Lucky), Chris Isaak (Mr. Lucky), JJ Cale (Roll on) en de Nederlandse McChicks . Hoewel ik zeer genoten heb van het concert van The Wailin' Jennys in Ottersum vorig jaar, viel het live-album Live at the Mauch Chunk Opera House mij enigszins tegen. Mariage, het laatste album van Kadril met zangeres Mariken Boussemaere, moest wennen. De sound is, zeker in vergelijking met de luisterrijke voorganger Pays, wat kaal te noemen. Het lijkt net of de groep op het album al afscheid van de zangeres heeft genomen, want haar stem is ver in het groepsgeluid gemixt. Toch is er het nodige te genieten, zoals het statige Arghe winter, het door Harlind Libbrecht geschreven Venus en het prachtige Schoonheid, een bewerking van Beauté van Gabriel Yacoub. Momenteel treedt Kadril op met ‘That's all Folk', een programma rond filmmuziek met ‘folk'- en wereldmuziekinslag, in de meest brede betekenis van het woord. De vocalen worden in dat programma verzorgd door Harlind Libbrecht, Karla Verlie (Sexteto Tanguedia, Les Poupées Passionnées) en de Ierse zanger Daithi Rua. Kadril-gitarist Erwin Libbrecht is ook de stuwende kracht achter Faran Flad. De groep bracht dit jaar een, deels live opgenomen demo uit, waaruit blijkt dat de groep behoorlijk wat kwaliteit in huis heeft, maar nog teveel in het gekende Keltische materiaal grasduint. Het optreden op Dranouter bewees dat de groep echt kan ‘spetteren'. Wanneer de groep origineel materiaal weet op te duikelen, kan het debuutalbum er eentje zijn waar ik alvast naar uitkijk.

Optredens
Dranouter viel op door een hoog popgehalte. Gevestigde folknamen als Moving Hearts hadden het moeilijk daar. Toch heb ik daar zeker vijf geweldige optredens gezien. De eerder genoemde  Katzenjammer gaf een geweldig slotoptreden op Dranouter. Een goede tweede op Dranouter was Rupa & the April Fishes terwijl ik persoonlijk ook erg onder de indruk was van Novastar. Richard Thompson en Soetkin Collier bleven fier overeind in de grote Kayam. Goed waren  ook Yevgueni, the Urban Folk Quartet en de eerder genoemde Faran Flad. Volgend jaar ga ik oordopjes meenemen naar Dranouter, maar het blijkt dat ik dat al eerder geschreven had. In 2010 zal het dan wel echt moeten gebeuren, wil ik nog een tijdje van mooie muziek blijven genieten.

Folkwoods was leuk dit jaar. Geweldig festivalweer, gezelligheid en een heel aardig programma. De folktalk was dit jaar wat minder. Misschien moet dat een volgende keer wat beter gestructureerd worden. Helaas miste ik daardoor het meest spraakmakende optreden van het festival, de twee Italiaanse broers Fratelli Mancuso. De Engelse folkjazzband Carmina zag ik voor het eerst op volle sterkte en blijkt ook stevig uit de hoek te kunnen komen. De Britse Bad Shepherds en het Italiaanse Lou Dalfin brachten feest op de festivalweide. In de kleine tent heb ik genoten van Gene Williams en Hot Griselda. Ik had ook graag Maalstroom & Jo Freya willen beluisteren, maar dat werd wat te laat op de zondagavond.

jeugdige bezoekers op folkwoods 2009, foto ronald rietman
Jeugdige bezoekers op Folkwoods, foto Ronald Rietman

Het Groningse Trad-it! zit in de lift. Meer bezoekers vonden de weg naar De Oosterpoort. De Schotse zangeres Julie Fowlis en de Franse groep La Machine maakten de zevende editie groots. In 2010 zijn alvast Bellowhead en Blowzabella geboekt, reden genoeg om ook in 2010 naar Groningen af te reizen.
Pete Morton's Urban Folk in Sevenum was onvergetelijk! De geweldige liederen van Pete, de fijne stem en de vakkundige begeleiding van fluitiste Maggie Boyle en trekharmonicaspeler Chris Parkinson maakten dit concert tot een van de mooiste die ik dit jaar in een club gezien heb. In het Zwolse Papenstraatheater nam ik mijn petje af voor de zwoele Zuid-Amerikaanse klanken van Denise Rivera. Het was een van haar eerste theaterconcerten en zij had er zichtbaar zin in. Sido Martens  opende voor een uitverkochte zaal het nieuwste theatertje van Friesland, De dolende ridder aan de Oudebildtdijk met veel materiaal van zijn laatste album. Jammer dat Sido een week later ziek was bij de opvoering van De Partisanen, het Friese eerbetoon aan de liederen van Leonard Cohen. De Iers-Welshe groep Uiscedwr gaf de wat ingedutte Keltische folk een schop onder zijn achterste met energieke dansmuziek en gevoelige liederen, zo bleek tijdens mijn jubileumconcert in Blankenham. Solas deed dat helaas niet in Moergestel en wat ik van een lezer hoorde, ook niet in Vlissingen. Jammer, maar voor mij is de band geenszins afgeschreven en wacht ik vol belangstelling op een nieuw album dat komend jaar uit zal komen.
Resumerend kom ik tot het volgende lijstje van meest memorabele concerten:
    •    Katzenjammer - Dranouter
    •    Rupa & the April Fishes - Dranouter
    •    Julie Fowlis - Trad it!
    •    Lou Dalfin - Folkwoods
    •    Pete Morton & co - Sevenum
    •    Richard Thompson - Dranouter
    •    Denise Rivera - Zwolle
    •    Uiscedwr -  Zwolle / Blankenham    
    •    Novastar -  Dranouter

Voor 2010 wens ik iedereen weer een luisterrijk muziekjaar toe. Mijn concertserie voor 2010 begint op 16 januari in de Zwolse poptempel Hedon met een optreden van Epica, een cadeautje van een vriendin. Ik denk dat ik de oordopjes al vlot nodig zal hebben...