Aflevering 12 d.d. 11 01 2003
Heel Mull of Kintyre liep uit voor de ceilidh
De vorige keer schreef ik dat m'n stamkroeg op oudejaarsavond vroeg zou sluiten. Ik was bang op straat te belanden, maar in plaats daarvan bevond ik me op 'Hogmanay' in een kleine cottage aan het strand van de Mull of Kintyre.
Vrienden van me die ik ken van mijn kayakvereniging hadden me uitgenodigd om een week te gaan 'kayaksurfen'. We verbleven dus in de cottage, die met uitzondering van een kolenkachel in de woonkamer geen verwarming had en ook geen douche (slechts een bad dat ongeveer 20 cm met lauw water gevuld kon worden). Vreemde manier van vakantie houden denk je misschien, maar ik vind het heerlijk en beter dan een drukke stad. Op het strand ontmoetten we een kayaker die op de Mull of Kintyre woont. Hij nodigde ons uit om op donderdagavond naar een ceilidh in zijn woonplaats te komen. Dit was voor ons zo'n veertig minuten rijden, maar we besloten er toch heen te gaan.
Ik heb zelf al redelijk wat ceilidhs meegemaakt, maar deze waren altijd in de stad. Dit was even anders: de hele bevolking van het kleine dorpje kwam opdagen naar wat leek de enige activiteit in de wijde omtrek. Daardoor varieerde de leeftijd van minstens 10 tot 80. Een ceilidh bestaat voornamelijk uit het dansen van Schotse traditionele volksdansen. In Nederland zou je daar niet mee aan moeten komen bij bijvoorbeeld pubers, maar hier was iedereen van plan een goede avond te hebben.
De jongeren zaten bij elkaar. Alsof het een disco was versierden ze elkaar en vroegen ze elkaar ten dans. Het verschil was echter dat deze dansen vergelijkbaar zijn met de Nederlandse 'klompendans'. Ouderwets dus, maar in Schotland erg populair. Het wordt zelfs als vak gegeven op de lagere en middelbare school.
De band bestond uit een accordeonist en drummer - niet veel misschien, maar het koppel kreeg het feest goed op gang. Iedereen kende de traditionele dansen met als gevolg dat de dansvloer altijd gevuld was. Ik verbaasde mezelf over het feit dat zelfs ik alle dansen kende. Dat komt natuurlijk omdat ik in Edinburgh en Glasgow verschillende ceilidhs heb meegemaakt.
Mijn mede-kayakers zijn allemaal Schots dus zij wisten ook precies wat er gedaan moest worden. Het is ongelooflijk om te zien hoe een kleine Schotse gemeenschap met een avond als deze zo dicht bij elkaar gebracht wordt. De kinderen onder 18 dronken bijna allemaal IrnBru, een Schotse koolzuurdrank. De ouderen deelden bier en wijn. Verbazend genoeg geen whisky, maar misschien is dat wat te sterk wanneer men ook nog verwacht dat je danst!
Het was een ontzettend leuke avond en het toonde me de ultieme Schotse cultuur van binnenuit. Dan is Edinburgh wel even wat anders. Ik ben nu weer thuis; terug op m'n werk en terug voor de sessies. De nieuwe sessie in de White Hart Inn is van start gegaan, maar daarover de volgende keer meer.