aflevering 10 dd 02-1202

Geweldige sessie, die later in Deaf Shepherd's hotel werd voortgezet

Edinburgh Festivalstad, zo noemt men het hier. En dat klopt. Niet alleen hebben we hier grootste culturele festival ter wereld (Fringe Festival in augustus); het hele jaar door vinden tientallen andere thematische festivals plaats. Afgelopen weekend huisde Edinburgh "Fiddle 2002" - een jaarlijks festival geheel gericht op Schotse fiddlemuziek.

Ik was in de Assembly Rooms op vrijdagavond. Voorafgaande aan het grote concert presenteerde de band Cantrip haar eerste cd. Ik heb deze cd voor een Schots tijdschrift gerecenseerd en was daarom uitgenodigd voor deze launch. Een leuke bijkomstigheid is dat ik alle muzikanten persoonlijk ken. Werk dus, maar ook plezier.

Het was de eerste cd-presentatie die ik in Schotland meemaakte. En het is speciaal. Natuurlijk waren er vele sessiemuzikanten die ik persoonlijk ken, maar ook woonden vele professionals de presentatie bij. In mijn ogen kan Cantrip nog wel eens heel ver komen. Blijkbaar denken anderen dat ook, want onder de aanwezigen waren muzikanten van de bands Malinky, Boys of the Lough, Deaf Shepherd en uiteraard concertina virtuoos Simon Thoumire - de man achter Foot Stompin' Records (Cantrips platenmaatschappij).

Cantrip zou die avond ook de eerste band zijn op het grote concert, gevolgd door Deaf Shepherd en 'A Highland Fiddler'. Helaas kon ik dat niet bijwonen want zoals iedere vrijdagavond zou ik de sessie in de Royal Oak leiden. Ik was al gewaarschuwd dat ik op tijd zou moeten zijn voor mijn eigen sessie, om te voorkomen dat ik geen zitplaats zou hebben. Fiddle 2002 trekt namelijk altijd heel veel muzikanten (inderdaad, velen van hen zijn fiddlers!).

Gelukkig had ik een zitplaats. En de sessie was goed bezocht maar we hadden niet teveel muzikanten. Tot half twee 's nachts. Toen kwam ineens een hele groep van het festival binnen. Bruce McGregor (Blazin' Fiddles) liep weer weg omdat er geen ruimte was, maar de leden van Deaf Shepherd sloten zich allen aan. Voeg daarbij nog een extra vijftal fiddlers en een piper en je sessie is compleet.

Overcompleet om preciezer te zijn. Het beloofde een megasessie te worden, maar net toen de overenthousiaste musici hun eerste deun startten kreeg ik te horen dat we moesten stoppen. En als sessieleider zorg je er dan voor dat iedereen stopt. Maar niet als je zo'n 20 muzikanten om je heen hebt waarvan een aanzienlijk aantal professioneel is en niet wil luisteren naar een 'doorsnee' sessieleider!

Veertig minuten later kreeg ik eindelijk de groep stil. En toen kwam de barman kwaad op me af. De kroeg had geen verlengde vergunning gekregen voor het festival en de mensen moesten dus weg. Onze muziek voorkwam dat de kroeg leegliep, iets wat uiteraard niet erg handig is als je je aan de regels wilt houden.

Achteraf gezien hadden we een geweldige sessie (die later in Deaf Shepherd's hotel is voortgezet!) en eerlijk gezegd ben ik blij dat we in ieder geval voor korte tijd de kans hadden met deze goede muzikanten samen te spelen.

Volgende week ben ik er weer om de sessie te leiden en mogelijk ben ik dan de enige die het publiek vermaakt. Dan kan de Oak inzien dat het eigenlijk ook wel een voordeel is wanneer je zoveel goede muzikanten hebt die voor niets dan plezier een sessie gaande houden.