Aflevering 18 d.d. 06 08 2003
Deze aflevering is reeds op 25 juni j.l. door Marieke vanuit Schotland verstuurd, maar heeft ons helaas pas afgelopen weekeinde bereikt. Hoewel de data die ze noemt dus al achter de rug zijn, lijkt het ons toch aardig genoeg om haar column alsnog te plaatsen (Red.)
Foto: De band waarin Marieke Smegen speelt met v.l.n.r.: (l-r) :
Fiona, Andrew, Marieke, Kenny. Op de site heet de band tegenwoordig Rallion
Eerste concerten met eigen band
Vrijdag was het eindelijk zover: het eerste officiële optreden van m'n band. Het Killin Folkfestival had ons geboekt als voorprogramma van een ceilidh. We speelden in de village hall. Helaas waren de geluidstechnici niet erg bekend met het regelen van geluid, wat eerst even paniek opleverde. Blijkbaar waren de technici gespecialiseerd in licht maar er was geen professionele geluidsman dus deden zij dat er maar bij. Dat kon nog wat worden! Gelukkig weet Kenny, de gitarist van onze band, aardig wat van geluidsinstallaties dus met zijn hulp konden we toch al het benodigde opzetten.
Het podium zag er niet uit; we hadden met z'n vieren 10 instrumenten bij ons, die allemaal voor het grijpen moesten liggen. Om 8.15 stonden we klaar om te beginnen. Echter, er was vrijwel geen publiek. De organisatie van het festival was niet al te goed verlopen en men wist niet dat een band voor de ceilidh aan zou spelen. We besloten daarom van onze setlist af te wijken en te beginnen met een geimproviseerde set deunen. Op die manier kregen we toch een man of dertig binnen. Vervolgens begonnen we onze set. We speelden 45 minuten en het publiek leek het erg te waarderen. Niet gek voor een eerste keer! Het optreden verliep stukken beter dan wij hadden verwacht en het gaf ons allemaal veel inspiratie.
Tijdens de aanstluitende ceilidh kwam een man naar me toe die vroeg wanneer wij weer op zouden komen. Toen ik uitlegde dat onze set erop zat gaf hij toe de voorkeur te geven aan ons, ten nadele van de ceilidhband. De ceilidh was ook al niet druk bezocht, en het gevolg was dat Andrew en ik vrijwel de enigen waren die de traditionele Schotse dansen kenden. (Fiona en Kenny waren alweer richting Glasgow vertrokken.) Het was dus aan ons om de aanwezigen op de dansvloer te krijgen en hen de dansen te leren. Een vreemde gewaarwording als je nagaat dat ik Nederlands ben, en Andrew Engels...
Ondanks het lage bezoekersaantal hadden we een ontzettend leuke avond. Het eindigde in een huis van een kennis - waar we met een glas whiskey in de hand de succesvolle avond afsloten.
De volgende morgen bij het ontbijt kreeg ik een tekstbericht van Fiona, onze andere violist. Ze had inmiddels twee nieuwe data voor onze band. Op 8 juli spelen we in de Irvine Folkclub en in augustus zijn we onderdeel van een activiteit van de Glasgow Fiddle Workshop. Wauw, wat een enkel optreden al niet kan veranderen. Afgelopen vrijdag speelden we onder de naam 'East or West', maar we zijn het er eigenlijk nog steeds niet over eens of dit nu echt de perfecte naam is. Mogelijk dat we dat dus nog veranderen. Het belangrijkste is echter dat onze band nu echt 'up and running' is, met meer optredens in het vooruitzicht.