-door Assie Aukes-
Het is bijna het einde van de wereld. Daar boven in Friesland, tegen de
Waddenzee ligt het grootste akkerbouwgebied van Friesland, het Bildt. 's Winters kaal en onherbergzaam, in de zomer met een heerlijk zonnetje
idyllisch en aangenaam. Dwars door het gebied kronkelt Frieslands
bekendste dijk: de Oudebildtdijk. Deze dijk stamt uit de 16de eeuw, telt 1229 huisnummers en is ruim 14 km lang. Daarmee is het de langste dijk van Nederland. Lang geleden werd de dijk opgeworpen om de kostbare kleigrond te beschermen tegen de zee. Boerderijen mochten achter de dijk verrijzen, de arbeidershuisjes werden op de dijk gebouwd. Dat bespaarde kostbare landbouwgrond.
In een van die huisjes (nummer 786) aan deze dijk is sinds kort het theatertje De Dolende Ridder geopend. Initiatiefnemer is beeldend kunstenaar Leopold Wijdeveld. Hij bouwde een deel van zijn atelier uit tot een waar theater om, zoals hijzelf in het programmaboekje verwoordt : "aandacht te geven aan dichters of muzikanten die hun hart volgen, voor de schoonheid gaan, zoeken naar eigenheid, los van succes of het grote geld."
Het theater lijkt nog maar ternauwernood klaar te zijn. Met name buiten is het net of de bouwvakkers pas de plaats hebben verlaten. Voor het parkeren moet nog een passende oplossing gevonden worden. De hele entourage moet nog even wennen voor zowel gastheer als bezoekers. Dit leidt tot komische situaties die eigenlijk alleen maar voor kunnen komen in dit soort theatertjes die enkel gerund en bezocht worden door pure liefhebbers. Het eerste concert in het theatertje is met een dikke 45 bezoekers meer dan vol.
Sido Martens is zo'n muzikant die het moet hebben van dergelijke kleine initiatieven. Hoewel zijn werk zeer wordt gewaardeerd door critici blijft de publieke belangstelling voor deze Leeuwarder zanger-gitarist aan de magere kant. Sido Martens kan er om lachen. ‘Kan ik op m'n site eindelijk eens uitverkocht achter een optreden zetten", grapt hij. Zijn stem is niet optimaal vanmiddag, hij is wat verkouden. "Ben ik de eerste artiest in de Dolende Ridder, zul je zien dat door mijn toedoen hier de eerste Friese explosie van de Mexicaanse griep zal uitbreken!"
Martens moet het inderdaad niet van de grote zalen hebben, in een kleine setting zoals in De Dolende Ridder functioneert hij echter optimaal. De inhoud van de liedjes is meestal wat donker van aard. Dit vormt een mooi contrast met de ontspannen, humoristische wijze waarmee hij z'n liedjes aan elkaar praat. Veel liedjes van Sido Martens gaan over zee, zand, lucht en water, toepasselijker kan het bijna niet daar vlak onder de Waddenzeedijk. De mooiste liedjes van Martens kennen een wat langzame, voortslepende melodie met volle gitaarakkoorden. Meer, van zijn laatste album Schraaltroost & Liefspraak is daar een mooi voorbeeld van. Sido speelt veel liedjes van dit album, maar het concert begint verrassend met Schelp, een nummer van De loper, het album waarmee Martens z'n ‘tweede' muzikale carrière in 1996 startte. Politiek stelling nemen doet Martens niet vaak, hoewel tussen de regels van zijn liedjes het nodige gezegd wordt. In Moeder Maria, een van de mooiste liedjes van de middag, breekt hij een lans voor de kindsoldaten die her en der in de wereld nog steeds actief zijn. Mijmeren over vroeger dagen kan Sido Martens ook. Dit resulteerde in een prachtig liedje over een oude jeugdherinnering die plaats vond op een van de Waddeneilanden. Beide liedjes kende ik niet. Het kan zijn dat ze afkomstig zijn van De staat van liefde, het enige album van Sido dat ik niet ken. Het is echter ook goed mogelijk dat dit alweer nieuwe liedjes zijn van deze immer productieve liedjesschrijver. In dat geval kijk ik weer halsreikend uit naar een nieuw album.
Theater De Dolende Ridder is met het concert van Sido Martens voortvarend van start gegaan. Volgende maand (zondag 27 september) treedt het Friese duo The Oak & the Ash op met oude Ierse en Engelse liederen, terwijl op zondag 25 oktober Linde Nijland & Bert Ridderbos op het programma staan.