Waterboy Mike Scott overrompelend
bij opening Route 04 Gent
- door Henk -
Als Waterboy Mike Scott aanstaande zondagavond in Tilburg evengoed in vorm is als afgelopen zaterdagavond in de Gentse Handelsbeurs, dan beleeft Route 04 een prachtige afsluiting. Scott had het in Gent voor een uitverkochte zaal zichtbaar naar zijn zin roemde Gent met "It's always special in Gent. There is some kind of magic in this place". Het is te hopen dat hij in 013 ook iets van 'magic' ervaart...
Op de openingsavond van de Gentse editie van Route 04 toonde Scott waarom hij beschouwd wordt als een van de betere live-acts die er in de folkmuziek rond lopen. Mooie songs vertolkt hij met 'n beleving, passie en 'n uitstraling die nu en dan doen denken aan Mick Jagger. Bovendien heeft hij deze tournee twee fantastische muzikanten bij zich: Richard Naiff op elektrische piano en Steve Wickham op elektrische viool. Het trio is constant in beweging, vooral Naiff slooft zich uit.
Omdat het concert als semi-akoestisch werd aangekondigd hadden we verwacht dat Scott veel nummers uit zijn jongste - rustige - album Universal Hall zou spelen. Maar nee, hij speelde in anderhalf uur veel bekende nummers van de grote albums uit het verleden: This is the Sea ('84), Fisherman's Blues ('85) en Room to Room ('90). Echt rustig was het concert ook niet. De pianist ramde keihard op zijn toetsen, de violist ging te keer als een Rick Sanders en Scott geselde de snaren van zijn akoestische gitaren dermate dat de roadie de benen onder zijn kont uit moest lopen om Scott telkens te voorzien van een nieuwe gitaar, maar dat is-ie gewend.
Hoogtepunten waren The Pan Within (met gejuich ontvangen) en Don't Bang The Drum, beide songs uit het album This is the Sea. Het publiek werd naarmate het concert vorderde enthousiaster, om uiteindelijk de vloer van de Handelsbeurs vervaarlijk te laten trillen onder luid gestamp om alweer een toegift (uiteindelijk werden het er twee: Fisherman's Blues en een onverwachte dynamische Waterboys-uitvoering van de traditional Wild Mountain Tyme).
Het duurde een kwartiertje voordat Scott grip kreeg op zijn publiek. Aanvankelijk waren de songs qua arrangement inwisselbaar, maar toen de pianist en de violist wat meer ruimte kregen en Scott nu en dan zijn gitaar aan de kant schoof werd het boeiend. Zoals die ene cover Sweet Thing van Van Morrisson, een van de grote inspiratoren in Scott's beginjaren. Ingenieus weefde Scott er de complete tekst van Beatles-song Blackbird doorheen. Wickham liet zijn viool heerlijk janken in The Girl in the Swing (van de allereesrte Waterboys-lp uit '82). In de alsmaar herhaalde strofe Don't bang the drum - een nummer dat overigens voorafgegaan werd door een verstilde bijna klassieke pianosolo - spreekt Scott al zijn vocale mogelijkheden aan, van fluisterend tot krijsend, van theatraal tot rockend, van zuchtend tot brallerig als een Amerikaanse tv-prediker. Het kippevel bleef in Bring 'Em All In van het gelijknamige album uit '94. Aanvankelijk intiem met enkel gitaar, maar onder invloed van een beukende piano en een scheurende fiddle uigroeiend tot een dynamisch rockende song. Wat 'n bevlogenheid...!
Gerrie De Mol en Eva De Roovere - Foto Thomas Hoste - Boombal.be
Rumoerige entourage nekt
CD-presentaties Goze en KBL
- door Henk -
De cd-presentaties van Goze en meer nog van Kleine Blote Liedjes, werden zondagmiddag tijdens festival Route 04 verstierd door zaalrumoer en slechte geluidsversterking. De twee concerten voltrokken zich niet in de voor dit soort intieme muziek geschiktere theaterzaal van de Genste Handelsbeurs, maar in de foyer, waar de barkeepers vrolijk doortapten.
Van een professionele organisatie als de Handelsbeurs hadden we niet verwacht dat slordig met muzikanten zou worden omgegaan. Bassen overheersten het geluid uit de boxen, maar dat is tot daar aan toe. De concerten werden door niemand aangekondigd. De bar draaide tijdens de concerten gewoon door. De eerste drie nummers van Goze gingen verloren in de herrie die veroorzaakt werd doordat op het laatste moment (of het té late moment) stoelen bijgeplaatst werden. Eva de Roovere en Gerrie De Mol konden met hun prachtige Kleine Blote Liedjes niet op tegen het gezellig gekeuvel van tientallen alvast toegestroomde jonge dansers, die op het Boombal van die avond afkwamen. Leuk zo'n volle foyer en goed voor de baromzet - ik schat een paar honderd mensen - maar desastreus voor de beleving van de intieme Kleine Blote Liedjes. Jammer...
Sympathiek was het gebaar om iedereen gratis toegang te verlenen. Vaak is dat qua rumoer vragen om problemen. Maar anderhalf jaar geleden bij de opening van de Handelsbeurs was het ook vrij entree, wat toen goed uitpakte.. Waarom niet gewoon Goze en KBL in de grote zaal, zoals destijds bij de opening. Toen kwamen Eva de Roovere en Gerrie De Mol, ondanks het hele grote podium, veel beter uit de verf. De overlast bleef toen slechts beperkt tot in- en uitlopende mensen.
We kunnen zelf wel een antwoord bedenken op de vraag waarom de cd-presentaties in de foyer moesten. Maar daarmee is het nog geen goed besluit. Zaterdagavond speelde namelijk het Waterboys-concert zich af in de grote zaal, waar de stoelen uit verwijderd waren. Een staand-concert zoals dat heet. Iets waarvan mij de noodzaak eigenlijk ontging, maar ja. Ongetwijfeld kost het ombouwen van die zaal naar theaterzaal inclusief stoelen voor Goze en KBL, veel werk en dus ook geld. Zeker als je weet dat 's avonds voor het Boombal xl de zaal weer terug gelijkvloers moet zijn zonder stoelen.
H U M O R
Goze speelde alle nummers van het goed ontvangen debuutalbum. Over het algemeen subtiel werk op accordeon of doedelzak en gitaar. Maarten Decombel haalt steeds verbluffender toeren uit op zijn gitaar. Als hij de komende maanden niet slaagt voor zijn jazzgitaar-opleiding aan het conservatorium, dan weet ik 't niet.
Wim Claeys bewaarde het zwaardere accordeonwerk voor zijn optreden met Balbrozijn later die dag tijdens het Boombal XL. Nu was het tijd voor mooie beschaafde zondagmiddag muziek op de kleine accordeon en op Cesarine, de dooi koei, oftewel zijn kleine Zweedse doedelzak van runderleer.
Hoewel vroeg op de dag waren Claeys' aankondigingen weer aangenaam doorzeemd van lekker droge humor. Zo maakten we kennis met Tante Yvonne die de laatste jaren van haar leven doorbracht in Groen Zonnebloem. Na de invoering van de euro had zij het steevast over de nero, maar het zij de inmiddels overleden tante vergeven, want ze was toen al 91, of was het 92? En zo vertelde hij over 't oude petje van 98 jaar, een violist in de Auvergne, van wie ze het nummer L'Anternaire hadden geleerd.
Een enkele keer pakte Goze stevig uit zoals in 2 Kas-a-bark 2!, een variant op de Bretonse andro, waarop dan ook prompt gedanst werd. Fraai ingetogen was de trage zweedse polska die Claeys opdroeg aan zijn onlangs geboren dochtertje Klara.
K B L op T V
Van Gerrie De Mol en Eva De Roovere hoorden we (nou ja…) elf nummers, voordat we de zaal ontvluchtten. Negen nummers van het schitterende debuutalbum. Nieuw voor mij was een vertaling van een Suzanne Vega-nummer waarvan we helaas de tekst niet konden volgen en een nummer met de titel Onder in mijn whiskeyglas. Een oordeel geven over de kwaliteit zullen we vanwege de erbarmelijk entourage achterwege laten. Hoewel het toch goed is vast te stellen dat de nummers waarbij op de cd gastrollen zijn weggelegd voor hoorn en cello, ook in de allerkleinste aanpak met slechts gitaar en zang, overeind blijven.
Voor luisteraars die zich ook gestoord hebben aan het rumoer is het goed te weten dat zowel Goze als KBL komende tijd nog meer cd-presentaties geven. Eva de Roovere en Gerrie De Mol zijn morgenavond (wo 28/01) trouwens ook op de Belgische tv te zien. Om 22.10 uur in het TV1-programma De Laatste Show. Ook de concerten van KBL aanstaande donderdag 29 januari in de AB in Brussel en donderdag 19 februari in de Arenbergschouwburg in Antwerpen bieden een rustiger ambiance.
Zie ook: www.kleinebloteliedjes.com en http://www.kloefmusic.com/ (agenda)