Niamh Parsons in concert: pure klasse
Niamh Parsons geeft enkele concerten in Nederland. Afgelopen donderdag 24 april was ze in 't Muziekcentrum in Eindhoven. Paul schreef voor Folkforum.nl de volgende recensie:
-door Paul-
Het programma "Kopspijkers" kende vorig seizoen een item waarbij mensen die elkaar nawauwelen genomineerd werden voor een "papegaai". Die zou ik nou wel eens toe willen kennen aan alle mensen die Niamh Parsons blijven vergelijken met namen als Sandy Denny of Dolores Keane. Nu ook weer in de programma-info van haar concert in het Muziekcentrum in Eindhoven. Niamh Parsons is Niamh Parsons. Haar interpretatie van Ierse traditionals, maar ook van wat meer eigentijds materiaal is zo puur, oprecht en zuiver dat je die songs als het ware weer opnieuw ontdekt. Op grond daarvan verdient zij haar eigen plaats in de Ierse muziek.
Zo ook tijdens het concert in de comfortabele VSB zaal van het Muziekcentrum.
Niamh Parsons heeft een neus voor de betere songs. Daarbij maakt zij elke song persoonlijk door er iets van haar eigen geschiedenis bij te vertellen. Zoals bijvoorbeeld de aankondiging bij "where are you I wonder". Opgedragen aan alle "exen" en toekomstige "exen" (inclusief gitaristen voegde ze er met een knipoog naar begeleider Graham Dunne aan toe).
Het concert kende een ijzersterke opening met twee van mijn favoriete nummers. "The Boys of Barr na Sráide" (van de Arcady CD "Many Happy Returns") en de Andy M. Stewart song "The Orphan's Wedding". Een schokkend verhaal over twee wezen die met elkaar willen trouwen waarna blijkt dat ze broer en zus zijn. Gezongen met gevoel, geweldige dictie en intensiteit dat de rillingen je over de rug lopen. Dat gebeurde nog eens in haar vertolking van de Tom Waits song "The Briar and the Rose".
Gelukkig toonde Parsons ook wat "menselijke" trekjes. Zo bleek ze op een paar momenten niet helemaal tekstvast (o.a. in An Páistin Fionn). Kleine smetjes op een avond van slechts hoogtepunten: anti-oorlogsongs als "Done with Bonaparte" (Mark Knopfler) en "Bramblethorn" (Sarah Daniels) of Irvine klassiekers als "West Coast of Clare" en "Bonny Woodhall".
Gitarist Graham Dunne was enigszins gehandicapt. In zoverre dat zijn gitaar die hij normaal bij concerten gebruikt in reparatie is. Hij leek niet erg gelukkig met het vervangend exemplaar. Dat bleek niet in de begeleiding van Niamh Parsons, subtiel, een beetje "laid-back", maar wel tijdens de reels (Jenny Picking Cockles/Colliers) en jigs (South West Wind/Petticoat Loose). Beetje stroef gespeeld met hier en daar wat haperingen. Zeldzaam bij een gitarist van zijn klasse. Hij revancheerde zich overigens met een magistrale uitvoering van "Down by the Sally Gardens". Slot van het concert was een bijzondere uitvoering van "Fear Na Bhata" (The Boatman), Gekend in de Schotse uitvoering (o.a. Silly Wizard) Er blijkt ook een Ierse versie te bestaan, gevonden in een bibliotheek in Belfast. Mooi besluit van een prachtig concert.
Ballroomquartet schittert op eerste Folkfest in Elsloo
Afgelopen dagen en ook nog komende dagen staat België in het teken van Feest van de Folk. Het stikt er dus van de folkconcerten. Maar ook in Nederland was het een en ander te doen. Zo was er zaterdag in het Limburgse Elso een Folkfest. Helaas kwam er niet veel volk opdagen, maar Vlaming Jan Van Rymenant was er wel (100 km heen en terug) en schreef een verslag voor Folkforum.nl:
-door Jan Van Rymenant-
De mensen van de sympathieke beweging SPA (Stichting Popmuziek Aelse) hadden op zaterdag 26 april een Folkfest gepland. De affiche zag er mooi uit, Norman Kwartet, Wé-nun Henk en uit België kwam Ballroomquartet, een groep die live een sterke reputatie heeft. Vanuit Antwerpen naar het Nederlandse Limburg, een eindje bollen maar ik had er zin in, het was immers dit weekend feest van de folk op vele plaatsen en de verwachtingen waren hoog. Wel, en of het goed was.
Norman Quartet, een trio ?!? heel goede muzikanten die het publiek meenamen op een boeiende reis door Scandinavie. Twee violen en een accordeon, met finesse en grote klasse bespeeld, bezorgden ons de lading polskas, walsjes enz waar menig folkliefhebber zich perfect kan op uitleven. Je kreeg rechttoe-rechtaan traditionele folkmuziek te horen, zoals dat dagelijks klinkt in het stemmige Zweden of Noorwegen en tussendoor nog wat weetjes uit het verre noorden. Norman Kwartet, de ideale groep met perfect dansbare muziek om een keer op de boom-en folkbal affiches te zetten.
Wé-nun Henk, altijd een plezier om deze groep aan het werk te zien. Prettig ongecompliceerde muziek, zo natuurlijk en overtuigend gebracht, steeds met een flinke dot humor en mooie teksten. Werk uit de verschillende cd's kwam aan bod en klonken uitstekend. Ze hadden er zin in en het viel me op dat het geluid op aangename sterkte was en in de mix waren alle instrumenten goed op elkaar afgestemd. Het mooie 'Vagebond', 'Koosje Koosje', 'Het Lentelied', 'Jan Mijne Man' en nog veel meer werden met energiek enthousiasme gebracht, dit alles in een uitvoering die staat als een huis. Een optreden waarna je nog een half uurtje met een glimlach op je gezicht blijft rondlopen. Wé-nun Henk is een echte folkgroep die op het podium en op cd steeds aangenaam verrast en puur voor het plezier van muziek maken gaat, moet het zo niet altijd zijn?
Ballroomquartet, deze vier toffe muzikanten mochten de avond afsluiten, en hoe.... Zeer sterke performance, instrumentaal ongelofelijk virtuoos en gesmaakt door het publiek. Als je folk rock kan brengen en op sommige momenten Kepa Junkera, dé Baskische accordeonspeler, denkt te horen of plots in een Pink Floyd-achtige sfeer terecht komt dan moet je van goede huize komen. Op de nieuwe singel-cd , de full-cd volgt in het najaar, hoor je zang en dat was er niet bij in Elsloo. Maar ook instrumentaal laat je jezelf met plezier meetrekken in het prachtige werk van deze gasten.
Ballroomquartet is er in geslaagd om folk met rock te combineren en af en toe de muzikale grenzen verkent en eigenlijk ook verlegt. Geen zotte toestanden op het podium maar een viertal dat meer uit hun instrumenten weet te halen dan wat voor mogelijk wordt gehouden. Nummers zoals 'Ballroom on the Rocks' en 'Death Valley' zijn pareltjes maar de ganse set was uitstekend. Pure klasse mét een grote toekomst, daar mag je zeker van zijn. Een aanrader van formaat!
De mensen van SPA hebben de aanwezigen een mooie avond bezorgd, het was goed. De opkomst was niet overweldigend maar zoals meestal hadden de afwezigen ook nu weer ongelijk. Ik kijk uit naar de volgende editie. Binnenkort zijn Wé-nun Henk en Ballroomquartet te zien op het BoinK festivalletje in Borsbeek, vlakbij Antwerpen. Programma en alle informatie te vinden op http://www.espiral.be/Boink/festival.htm