Maria de Fátima, Odeon Podium Wereldmuziek
21/11/2004, de Bron, Zutphen
-door Arnoud-
Het maandelijkse koffieconcert van Odeon Podium Wereldmuziek in utphen was dit maal in De Bron aan een rustiek hofje dat schuil ging achter een klein steegje. Niettemin hadden velen het zaaltje gevonden en had de overdonderde organisatie dagen van tevoren al nee moeten verkopen.
Maria de Fátima trad aan met haar kleine bezetting: Nuno Gligó: Portugese gitaar en Jose Antonio: klassieke (Spaanse) gitaar en het was direct duidelijk dat we hier met pretentieloos gezelschap aardige mensen te maken hadden. Fátima, in Lissabon geboren, maar al heel wat jaren woonachtig in Nederland, legde met een grappig Tatjana-accent uit dat ze wel wat moeite hadden met een fado optreden om twaalf uur 's ochtends ook gezien hun lange nacht, maar het trio was direct op stoom en bracht ons een mooie afwisselende set. Tussendoor vertelt Fátima boeiend over de liedjes; veel heimwee natuurlijk, biddende zeeman's vrouwen, de Portugese Romeo en Julia, roddels over het mooiste meisje van het dorp.
Fátima is een bijzonder dame. Een natuurtalent. Gezegend met een warme stem met een ongelofelijke dynamiek en volume. Recht uit het hart. De vergelijking met Amália werd door velen gemaakt en was eigenlijk zo gek nog niet. En het publiek viel als een blok voor haar charmes. Ze is ad rem en zoekt het contact met de zaal. Een meezinger is geen truukje, maar dat vindt ze gewoon gezellig. En als ze ons dan vertelt dat ze nog nooit zo'n goed koor als publiek heeft gehad, dan geloven wij dat ook direct (was ook wel erg goed ;). Fátima is een echte volkszangeres, altijd wel in voor een feestje en dat is een welkom tegenwicht voor de andere trieste helft van haar repertoire.