CELTIC NIGHT - avond van de gitaristen De Adelberg-Lommel (België)
<>-door Paul- Grote namen op het affiche van deze 6e Celtic Night. Padraig Rynne (o.a. Cian), At First Light in een nieuwe samenstelling en de Sharon Shannon Band. Laten we beginnen met de grootste teleurstelling. Dat was toch de Padraig Rynne Band. Gitarist Alan Burke was vanwege familieomstandigheden niet aanwezig en werd vervangen door Tony Byrne (At First Light). De grote dissonant in de set van Padraig Rynne was violist Paul Bradly. Die produceerde een lelijke, harde, krassende sound die alle subtiliteit ontbeerde. Dat lelijke spel bepaalde de hele instrumentale set. Dieptepunt was een een door gespeelde solo-lament. Veel te snel en vals bovendien. De band beschikt onmiskenbaar over kwaliteit. Dat werd duidelijk toen Bradly in een aantal instrumentalen werkeloos moest toezien. Toen bleek waarom Padraig Rynne een All Ireland Champion op de concertina is. Zo vast als een huis en bijzonder vingervlug. Bouzouki-speler Kevin Dorris is hier vrijwel onbekend maar is een topbegeleider en een grootheid in de Ierse sessie-wereld. Invaller Tony Byrne volgde moeiteloos het hoge nivo van deze beide vaste waarden.
Geen beste start dus van deze Celtic Night. Het vervolg zou echter alles goedmaken. At First Light trad voor het 2e opeenvolgende jaar aan. In een nieuwe bezetting. Gebleven zijn John McSherry (uillean pipes, low whistles), Donal O'Connor (fiddle, keyboards) en Tony Byrne (gitaar, zang). Helaas geen Micheal McGoldrick meer in de nieuwe line-up. Zijn plaats is ingenomen door Francis McIlduff (bodhran, uillean pipes, low whistles), voormalig lid van de befaamde McPeake Family. Zangeres/fluitiste (Tiona McSherryTammalin) completeert de nieuwe bezetting. We waren nieuwsgierig. Allereerst naar piper Francis Mcllduff. Of hij zich liet vergelijken met McGoldrick. Niet helemaal fair natuuurlijk maar je ontkomt er niet aan. En Mcllduff toonde zich op de uillean pipes de evenknie van McGoldrick zo bleek in een prachtig duet met McSherry en in een aantal vurige Gallicische instrumentalen (geleend van Milladoiro). Van toegevoegde waarde is zijn flitsend bodhrán-spel. In het begin klonk die bodhrán merkwaardig blikkerig. Dat verbeterde naarmate het concert vorderde. Zangeres Tiona McSherry schotelde ons o.a. een nooit eerder gehoorde Gaelic versie van "Down by the Sally Gardens" voor. Ook de up tempo versie van een afgekloven nummer als Lowlands of Holland klonk hoogst origineel. Tina McSherry beschikt over een zeer zwoele, wat lage hese stem die je eerder associeert met jazz dan folk. Wij waren hoe dan ook zeer onder de indruk.
Tsja en dan het duo John McSherry en Tony Byrne. Die laatste prezen wij al veelvuldig de hemel in vanwege zijn expressieve en hoogst originele wijze van begeleiden. Zowel McSherry als Byrne bevestigden hun geweldige reputatie o.a. in het nummer Ornette (geïnspireerd door jazz-legende Ornette Coleman). Folkjazz van de bovenste plank met hoofdrollen voor low-whistle en gitaar. Mooiste nummer van de set was het Pierre Bensusan nummer "Heman Dubh", Twee low-whistles en gitaar. Sfeervol besluit van dit nummer was de toegevoegde lament op uillean pipes.
Nog zo'n fabelachtig begeleider vonden we in de afsluitende Sharon Shannon Band. Jim Murray is de naam. Misschien is zijn gitaarspel minder experimenteel dan dat van Tony Byrne maar ook hij heeft een voortreffelijke techniek. Maar vooral ook gevoel. Die gitaar wordt in handen van deze toppers meer dan een begeleidingsinstrument. Geen saaie reeks akkoorden maar fris, verrassend, virtuoos gitaarspel. Ook de Sharon Shannon Band had een zangeres in de gelederen: Pauline Scanlon. Haar CD "Red Coulour Sun" verkoopt als een tierelier. Een wat zoetgevooisde stem maar haar vertolkingen van "Valentine" en de traditional "Boys of Barr na Sraide" (beiden van Red Coulour Sun) klonken mij zeer volwassen in de oren. Een grote verrassing was haar uitvoering van de Pentangle's "Sally free and Easy". Sharon Shannon had deze klassieker voorzien van een opwindend Frans-Canadees arrangement. Zus Mary Shannon kan heel goed uit de voeten op de banjo zoals bleek in het Amerikaans getinte "Banjo Surprise" (waarin Sharon Shannon op fiddle). Zeer gevarieerde set van de Sharon Shannon Band.
Het geheel was dus weer dik voldoende daar in Lommel. Volle zaal, aandachtig publiek. Klein minpuntje. Na het concert van Sharon Shannon bleek de voorraad Murphy's onvoldoende. Die kleine schade hebben we 's nachts nog maar even ingehaald.