Liedjes Waterboys winnen aan zeggingskracht
The Waterboys zijn in ons land. Ze waren al te zien in ondermeer Eindhoven, Nijmegen en Utrecht. Komende dagen staan ze nog in Breda 5/10, Enschede 7/10, Amsterdam 8/10 en Groningen 9/10. Afgelopen zaterdag speelden Mike Scott cs in De Vereeniging in Nijmegen. Voor de Gelderlander was Jeroen Schwartz erbij. Uit zijn recensie komt het volgende citaat:
…Scott doet een beroep op vioolveteraan Steve Wickham, vijftien jaar geleden ook present,, en organist/pianist Richard Naiff. Hecht zijn The Waterboys van het eerste uur nooit geweest, maar op deze manier zijn ze wel erg uitgedund en gedegradeerd tot het vehikel van Mike Scott. Voor de liedjes pakt dat niettemin goed uit. Het is alsof ze ontstoft worden, tot rust komen en zo aan zeggingskracht winnen. Scott laat ook juist zijn kompanen excelleren. Zijn eigen slaggitaarwerk klinkt eerder sleets, maar wel gedegen. Voor de rest is er alleen zijn melodramatische stem: soms fluisterend, vaak galmend, altijd in vlekkeloze uitvoeringen. In alle eenvoud lukt het ‘t trio van Scott namelijk ook om uitbundig te klinken. Zonder hitparademelodieën en met een beperkt gereedschap zonder de saxofoon van Waterboy Anthony Thistlethwaite dus en een sober decor drie tamboerijnen als witte stippen maakt het drietal behoorlijke indruk. Hier klinkt de rock-'n-roll op zijn zachtst en de folk op zijn ruwst, vooral als Wickham de viool door de zaal laat janken en gieren. En de blues klinkt juist weer zachtaardig en lieflijk. Niet zo zeer verrassend, wel heel aangenaam…