Wat levert die traditionele Corisicaanse polyphonie ondanks de vaak klagerige toonzetting (of juist dankzij) toch gelukzalige momenten op! Vanmiddag (zo 4/9) gaven de vijf zangers van A Filetta - elkaar omarmd in een halve cirkel - een a capella concert in een oud Tilburgs klooster. Emotievol zongen ze het ene moment de longen uit hun lijf, dan weer klonk het zacht en ingetogen. Ruim een uur lang, plus een kippenvel-toegift na een langdurig staande ovatie van de honderdvijftig dankbare bezoekers. Om je vingers bij af te likken en je zakdoek bij de hand te houden.
Het klooster, Het Cenakel, programmeert dit seizoen nog zo'n drie wereldmuziekconcerten. Het eerstvolgende is waarschijnlijk de laatste zondag van november met Nynke Laverman. En dat, net zoals vanmiddag, op koffieconcert-tijd. Dus om 12 uur met gratis koffie en cake.
A Filetta bracht zeventien liederen. Je verstond er geen moer van, maar de expressie en de emotie in de zang zeiden genoeg. Het verdriet en de ellende droop ervan af. Het programma kende een tamelijk religieus karakter wat natuurlijk uitstekend tot z'n recht kwam in de setting van dit oude klooster.
Alles a cappella, onversterkt. Traditionele polyphone Corsicaanse gezangen, twee Georgische liederen, liederen uit de katholiek liturgie als het kyrie en pater noster, maar ook uit het scheppingsverhaal, uit de kruisweg en uit begrafenismissen. Bovendien werden twee eigentijdsere stukken gebracht van de filmmuziekcomponist Bruno Coulais.
De traditionele gezangen werden met extra tremmelo's aangekleed, de requiem-stukken met ingetogen verdriet gepolijst. In het prachtige A' L'alivetu werd arabisch getinte lenige voorzang ondersteund door een voortdrenzende drone van bariton, bas en twee tenoren, waarbij je je afvroeg waar ze de adem vandaan haalden. Nog zo'n naar de keel grijpend stuk uit de kuisweg was U Sipolcru met een bijna jankende drone. Nooit klonk de solo-intro van wel een minuut lang bij U Lamentu Di Ghjesu zo klagerig en gepijnigd. De dood ligt in Corsica kennelijk overal op de loer...
Na afloop op de Oirschotse markt er toepasselijk een paar glazen heerlijke Corsicaanse Terra Veccia rosé op gedronken. De polyphonie van de daar gezellig rondtrekkende liedertafel gezelschappen (Oh Heideroosje, etc...) haalde het niet bij de schoonheid die zich in mijn hoofd had vastgezet....