Hier nog enkele passages uit Vantyghems recensie:
...Ze probeerde bijzonder essentieel te zijn. Jeans en hemd rond het lijf, akoestische gitaar in de handen, en twee mannen met gitaar en drums naast haar. Geen bas, soms geen begeleiders, en in ,,Behind the wall'' zelfs geen instrument. Door die aanklacht tegen vrouwenmishandeling zo naakt te zingen, zorgde ze voor een emotioneel moment....
...Maar behalve boos, was ze ook lief. ,,Baby, can I hold you'' kwam er al meteen aan, en later in de set leverde Chapman een hoogtepunt toen ze op verzoek ,,The promise'' zong, een belofte van liefde ondanks lang wachten. Hartverwarmend hoe je met alleen een akoestische gitaar een volle concertzaal stil krijgt...
...,, We're sick and tired, hungry and poor/ 'cause you're still conquering America '', zong ze als in een mantra, terwijl ze afwisselend op twee trommels sloeg, of noise uit haar gitaar liet knetteren. Dat was geen lieve singer-songwriter, veeleer een donker orakel, dat waarschuwde dat sommige mensen niets leren....
...Er volgde een korte, maar intense bisronde. Chapman liet zich helemaal gaan in ,,Give me one reason'', het ruige bluesnummer dat al de hele avond op de loer lag om van haar bezit te nemen. Eindelijk liet ze alle vormelijkheid varen en gaf ze zich over aan trance, dreadlocks voor haar gezicht, enkel bezig om energie uit haar gitaar te rammen. Een sterk einde van een concert dat als een ochtend openbloeide en voluit licht uitstraalde....
Concertverslagen
Tracy Chapman niet enkel meer lief maar ook ruig en boos
Op haar Europese tour trad Tracy Chapman afgelopen dagen op in Brussel en Amsterdam. Journalist Peter Vantyghem was erbij in Vorst Nationaal in Brussel en constateert in De Standaard dat haar verlegenheid uit 1988 heeft plaats gemaakt voor zelfvertrouwen: ...In Vorst had je de indruk dat ze na twintig jaar in het vak aangekomen is. De vrouw op het podium zong zelfzeker, nog steeds met die natuurlijke melancholie in haar stem. Maar ze keek het publiek oprecht aan, en liet zich naar het einde toe stevig gaan in ,,Another sun'', dat eindelijk een baslijn kreeg en waarop Chapman gemeen gitaar speelde....