Soms blijft een voorstelling hetzelfde, hoe vaak die ook gespeeld wordt. Soms ook niet, dan groeit de samenwerking tussen muzikanten uit tot iets dat leeft. Zo is dat ook gebeurd met het programma Achterland, waarmee Gerard van Maasakkers vorig jaar begon en dat gisteravond nog een keer in het Muziekcentrum Frits Philips werd gespeeld.
Gerard van Maasakkers en Rinus Raaijmakers
Het
was me al eens eerder opgevallen dat Van Maasakkers in de loop van een
seizoen hier en daar wat kleine veranderingen aanbracht, waardoor zijn
voorstellingen nooit echt helemaal hetzelfde zijn. De première van Achterland
had hij vorig jaar in de kleine zaal van het Muziekcentrum gedaan. Het
was een intiem programma, zodat de grote zaal eigenlijk niet in
aanmerking kwam. We zijn nu een jaar verder, en de voorstelling is al
een flink aantal keren gespeeld. Dat betekent dat hij nu past als dat
ene jasje, dat zo lekker zit dat je het niet meer uit wil doen. Gerard
staat ontspannen op het podium, al lijkt het soms nog wat onwennig,
zoals blijkt uit zijn verhaaltjes tussendoor, bijvoorbeeld als hij de
foto laat zien van Jabu, die hij in Zuid-Afrika zag. "Kunde het zien?
Nou ja, alleen de eerste rijen dan". Toch is hij hier zo populair
geworden dat zelfs de reprise van Achterland een vrijwel volle bak
oplevert in die grote zaal. De Vaste Mannen krijgen volop de ruimte om
hun instrumenten te laten horen. Bart de Win laat zijn toetsen spreken vanaf het eerste nummer, Zo Gaat Dat Dan, Rinus Raaijmakers blijft met zijn bas wat op de achtergrond, maar is onmisbaar voor het geheel (klinkt goed, die electrische bas in Malmedy). Heimwee Naar Hier begint met een heerlijke drumsolo van Arthur Lijten en ook Harry Hendriks is weer indrukwekkend op gitaar, of het nou ingetogen moet in D'n Boom of dat hij even lekker uit zijn dak mag gaan met een solo in As Ge Ooit, het maakt hem niet uit. 
Gerard van Maasakkers en de Vaste Mannen
De enige grote verandering in het programma is de toegift. Hierin krijgt Arthur Lijten
de kans om zich op een ander percussie-instrument te laten zien, de
udu. Als hij begint met het strelen van de vaas, en er nog maar een
zacht geluid uitkomt, reageert het publiek nog wat lacherig, maar dat
gaat snel over als hij laat horen dat je er zelfs een melodie op kunt
spelen. Spontaan begint in de zaal een groepje mensen mee te zingen,
"de herdertjes lagen bij nachte..." Hij vervolgt met de intro voor Bennie,
dat daarna door de hele band wordt overgenomen en dan blijkt dat
Achterland ook in tijd gegroeid is, het is al half elf geweest als er
een eind aan komt. Het was hetzelfde, maar toch heel anders...
Arthut Lijten
PS:
Het ziet ernaar uit dat Gerard van Maasakkers ook buiten onze
landsgrenzen bekend gaat worden. Het intieme liedje Dragen, over zijn
zieke vader, wordt misschien opgenomen door Luka Bloom. Bovendien zingt hij a.s. zondag bij Volgspot zijn nieuwe liedje In Mijne Kop
(11 december, NCRV-radio, 23:00-01:00 uur) en op 16 december is hij te
gast op tv, in De Wandeling met Helga v.d. Weijst (KRO, herhaling op 18
december)