Gooikoorts, het intieme sfeervolle folkfestival in het plaatsje Gooik onder Brussel, heeft speciale plannen voor de zevende editie volgend jaar. In een aantal Vlaamse kranten zegt organisator Patrick Lichterte, na afloop van de succesvolle zesde editie van afgelopen weekeinde, dat de zevende editie volgend jaar voor de organisatoren een jubileum is. 'Iedereen bekijkt ons enigszins raar als we dit zeggen, maar voor ons wordt dat een speciale editie. Dat moet uniek worden, en we denken daar nu al een beetje aan', aldus Lichterte.
Het zesde Gooikoorts was een goed festival. Onze medewerker Paul beleefde enkele hoogtepunten, zoals de snarensubtiliteit van het Bretonse Roland Conq Trio, de Zweedse dynamiek van Faust, en de strakke balmuziek van het Britse Blowzabella. Ja, het festival kende een knap internationaal affiche. Zo was Zweden met nóg een topband vertegenwoordigd: Vãsen, waren er Fiddlers' Bid uit Schotland, Trio DCA uit Frankrijk en een fikse Belgische inbreng met Naragonia, B-Boa, Swigshift, Hauman en de moeite, Orion en Valerio. Bovendien waren er nog een twaalftal workshops - zoals stemontwikkeling, folkdans, Ierse fluit, nyckelharpa, draailier, etc - met ruim tweehonderd deelnemers.De belangstelling was goed. Aan de bar hadden ze het vorige jaren wel eens drukker gehad, aldus een van de barkeepers, maar Patrick Lichtert is zondagmiddag tegenover de Vlaamse pers positiever: 'Zaterdag hebben we voor het eerst stoelen moeten bijzetten. We hebben nog nooit stoelen moeten plaatsen tot aan de concerttent, en dat moest gisteren wel. Ook nu zit de concertzaal al goed vol...'
De organisatie had gezorgd voor enkele kleine nieuwigheden, zoals een uitgebreidere sanitaire ruimte en een nieuwe concerttent. Over dit laatste was Lichtert enorm te spreken. 'Vroeger stonden de stoelen in de tent gewoon los op het gras, waardoor het niet altijd even stabiel was. Nu hebben we een zeer comfortabele houten vloer, en ook aan de belichting hebben we gewerkt. Het bevalt ons dus zeer goed'.
Onze medewerker Paul - die de zaterdag en de zondag meemaakte - vond het een gezellig festival met drank in echt glas bij een overdekte toog plus terras én een uitstekende eetvoorziening. Hij sprak over een relaxed festival, met een goed programma vol ruimte. Een uur concert, een uur pauze, een uur concert, een uur pauze, etc. Een enkele keer vond hij het geluid te zacht.
Hem viel het grote aantal kamperende Nederlanders op. Bovendien schatte hij het publiek ouder in dan op bijvoorbeeld Dranouter, meer mensen van middelbare leeftijd. Pas op het eind van de avond verdrongen de jongeren tijdens het bal de ouderen. Overigens vond hij het bal niet zo overheersend als op sommige andere festivals.
Paul genoot van Vãsen (als trio, zonder percussionist!), liet zich verrassen door Faust (sterke nyckelharpa en percussie), en raakte niet uitgepraat over het fantastische snarenwerk van het Bretonse Roland Conq trio. ‘Je herkende Bretonse thema's, maar die werden eigenzinnig bewerkt. Anderhalf uur lang inventief subtiel spel op twee akoestische gitaren. Hun solo's en improvisaties weefden ze knap in en door elkaar, gesteund door bijzondere effecten op contrabas een beetje á la Garcia Fons. Sommigen vonden het wat ingewikkeld, maar ik werd er anderhalf uur lang door gegrepen", aldus Paul.
De Vlaamse balgroep Naragonia had hij gemist, maar zijn maat Edwin was er helemaal kapot van. De Franse gast-draailierspeler Gregory Jolivet (La Machine) maakte zoveel indruk op Edwin dat hij het uiteindelijk niet meer had over Naragonia, maar over ‘Gregory Jolivet begeleid door Naragonia'.
Paul zag diezelfde Jolivet zondagavond aan het werk in Blowzabella, de strak spelende Britse balfolkgroep rond accordeonwizard Andy Cutting en drie blazers onder wie good-old Jo Freya op sax. Paul: ‘Ik vond Jolivets draailiersound heel speciaal. Geen effecten zoals Gilles Chabanat, maar wel een beetje ‘n Oosters tintje. Overigens maakte Blowzabella als festivalafsluiter de dansers helemaal gek en speelde ruim een half uur langer door. De band klonk trouwens meer Frans dan Brits,' vond Paul.
De balgroep die de zaterdagavond afsloot, het trio DCA met muziek uit de Auvergne was naar Paul's smaak té steriel. Ook voor de keltisch georiënteerde groepen Valerio en Orion kon hij niet echt warm lopen. ‘Het samenspel bij Valerio was matig, alsof ze al lang niet meer samen gespeeld hadden. Orion, dat ik destijds een sterke band vond, kon me nu niet meer bekoren. Accordeoniste Raquel Gigot vind ik nog steeds top, maar de Ierse zang van John Faulkner was tamelijk versleten werk.'
Paul was blij met de komst van het Schotse Fiddlers' Bid, gepokt en gemazeld in de Shetlandse vioolcultuur. Maar niet zozeer vanwege de vier violisten. Het was de pianiste/harpiste Catriona McKay die hem inpakte. Het mooiste moment vond hij haar geïmproviseerde duet op harp met de gast-nyckelharpaspeler Johansson van Vãsen tijdens het Fiddler's Bid-concert. Helemaal smullen werd het toen ze zaterdagnacht haar harp meezeulde naar een sessie samen met leden van Faust en Vãsen. Wat een sfeer!