Emmylou Harris (morgen in Antwerpen) een voorbeeld voor velen
Van Lucinda Williams tot the Stripes, ze zeggen allemaal: Emmylou Harris heeft ons beïnvoed. Sean O'Hagan van de Britse kwaliteitskrant The Guardian interviewde de legendarische zangeres. Het Vlaamse dagblad De Standaard publiceerde het zaterdag het uitgebreide artikel in een vertaling van Home Office. Wij citeren er graag uit want Emmylou Harris staat morgenavond (di 25/11) in Antwerpen in de Elisabethzaal, op (0900-26060):
…Omdat ze was opgegroeid in Birmingham, Alabama, en later in North Carolina, was ze vertrouwd met de rassenscheiding van het Zuiden. In haar jonge geest associeerde ze country met die reactionaire cultuur. ,,Ik vond het vooral oubollig klinken'', vertelt ze. ,,En ultraconservatief. Ik kwam uit het Zuiden en ik hield van het Zuiden, maar country was iets voor boeren.''…
…Vandaag is ze niet de commerciële ster van het genre dat in Amerika populairder is dan rockmuziek, maar ze wordt algemeen erkend als de grote vernieuwer ervan. En na het onverwachte cross-over succes van de door bluegrass (een oude countrystijl) gekleurde soundtrack voor O brother, where art thou?, is Harris eindelijk een echte vedette bij het grote publiek. ,,Zo ziet het er toch uit'', zegt ze lachend. ,,Niemand begrijpt eigenlijk hoe het is gegaan, maar we zijn er blij om. Het prachtige is dat we nu een compleet nieuw publiek hebben, allemaal jonge mensen die anders naar hun graf waren gegaan zonder Ralph Stanley, de oude pionier van de bluegrass, te hebben gehoord of zijn fantastische muziek te hebben ontdekt. Dat zou toch verschrikkelijk geweest zijn?''…
…Als tiener woonde ze op een legerbasis in Woodbridge, Virginia. Ze haalde schitterende cijfers op de middelbare school, speelde saxofoon en was een poosje cheerleader. Ondanks dat alles - en haar ontluikende schoonheid - zegt ze dat ze er nooit helemaal bij hoorde. Ze bracht haar avonden door ,,met huiswerk maken, terwijl mijn gitaar op mijn knie lag en ik met één oog naar een boekje met akkoorden keek''. In een interview vertelde ze: ,,Niemand wilde met mij mee naar Washington DC om Mississippi John Hurt te horen, en dus bleef ik maar thuis en zat ik op mijn eentje naar folk op de radio te luisteren.''….
…Is het waar dat ze Pete Seeger, de folkzanger, een briefje schreef om loopbaanadvies te vragen? ,,Natuurlijk. Kijk, ik wist gewoon niet hoe ik moest bereiken wat ik wilde. Ik had een beschermde jeugd gehad. Ik had nooit op een stakerspost gestaan, was nooit op een goederenwagon gesprongen: ik dacht dat ik de geloofwaardigheid niet had om het soort songs te zingen waarvoor je moest hebben geleden.'' Schreef Seeger terug? ,,Dat deed hij, de lieverd. Hij schreef dat ik niet moest piekeren over lijden en ellende, dat het me toch wel zou overkomen, met of tegen mijn zin.''…
…In 1971 zong Harris in clubs in Washington, maar had ze, zegt ze zelf, ,,op de rijpe leeftijd van 24 jaar de muziek min of meer opgegeven''. Toen kwam Gram Parsons haar leven binnengestapt (…) Parsons, een rijke aristocraat uit het Zuiden met een voorkeur voor het snelle leven, overleed twee jaar en twee platen na die voorbestemde ontmoeting aan een overdosis morfine en alcohol in de Joshua Tree Inn, diep in de woestijn van California. Zijn abrupte dood, na een periode waarin hij relatief clean had geleefd, was een harde klap voor Harris: ze waren aarzelend verliefd geworden. Hoewel zij dat pas onlangs heeft toegegeven, is hun ontluikende romance duidelijk te horen in de schitterend verweven stemharmonieën van Grievous angel , Parsons' meesterwerk en afscheid….
….Ze zegt dat ze het jammer vindt dat ze haar kinderen zo weinig heeft gezien terwijl ze opgroeiden. (….) ,,Ik wilde dat ik mijn tijd beter had ingedeeld'', zegt ze. ,,Ik heb nu een heel goede band met mijn twee dochters, maar we hebben dingen gemist die nooit zullen terugkomen. Ik koos de andere weg, de creatieve.''…
…Sinds 1995 heeft Wrecking ball , de plaat waarop ze met de U2-producer Daniel Lanois samenwerkte, haar muziek een nieuwe richting gegeven. Ze schrijft nu zelf songs die met exotische nuances de grenzen van het countrygenre overschrijden en een nieuw, jonger publiek bereiken. Ze werkt weer in Nashville, waar ze samen met haar 81-jarige moeder woont en muziek maakt met mensen als Nanci Griffith en Gillian Welch...
…In de voorbije dertig jaar heeft ze duetten gezongen met iedereen, van Johnny Cash tot Bob Dylan. Over de eerste zegt ze: ,,Hij heeft ons allemaal getoond hoe het moest. En hij was een ontzettend goede man, altijd op zoek, altijd vooruit willen, tot het einde toe.'' En over Dylan: ,,Op Desire zong ik een beetje vals omdat ik de tekst las van een papier dat Dylan me net had gegeven en ik tegelijkertijd naar zijn frasering probeerde te kijken. Eigenlijk klonk het aan alle kanten vals. Maar hij wist wat hij deed: hij ving die moleculen die in de lucht hingen. Die songs zijn in harmonie met de toonaard van Dylan, de toonaard van het leven.''…