Muzikant in hart en nieren Ad ‘The Watchman’ van Meurs is overleden aan de gevolgen van kanker. Zijn indrukwekkende carrière omspande ruim 40 jaar en ging door diverse genres heen, van blues tot folkrock via punk en new wave naar americana en arabicana. Daarnaast bood hij als organisator met oog voor kwaliteit een podium aan talloze nationale en internationale artiesten. Ad is 64 jaar oud geworden.
“Mijn naam is Ad van Meurs, ik ben geboren in het dorp Esch”, zo luidt de openingszin van het lied Pauwkes op De Weg Is Een Vriend, een van de twee Nederlandstalige albums die Van Meurs onder zijn eigen naam uitbracht. Na zijn geboorte op 29 april 1953 als jongste van vier kinderen groeide hij op in Gemert, waar hij als tiener bij Pauwkes Jazz Corner in Beek en Donk kennis maakte met heel wat verschillende muzikale stijlen. Die diversiteit kenmerkt vervolgens ook zijn eigen carrière. Van Meurs speelt eerst toetsen, in een jazzgroepje en later in de Secondhand Home Made Jug & Blues Band. Hij richt daarna met Frank Overzier de succesvolle folkrockband Deirdre op en noteert met Daughter Of Peggy O’ een bescheiden hit. Als de groep in '78 stopt laat hij de toetsen voor wat ze zijn en bekwaamt hij zich verder op gitaar. Hij speelt achtereenvolgens in bandjes als Bleistift (punk) en W.A.T. (new wave), waarin ook zijn partner Ankie Keultjes zingt.
Eind jaren ’80 begint hij zijn solocarrière als The Watchman, met ritmebox en gitaar. Hij weet een aantal medemuzikanten om zich heen te verzamelen om rootsmuziek te spelen, maar de naam Watchman blijft bestaan. Hij bestookt producer Joe Boyd (Nick Drake, Fairport Convention, R.E.M., The Incredible String Band) met demo’s tot deze erin toestemt om zijn debuut The Watchman (1990) te produceren. Hij boekt internationaal succes en haalt er zelfs het gerenommeerde Amerikaanse muziekblad Rolling Stone mee, dat zijn muziek bestempelt als “straightforward ballsy folk”. Het blad Billboard roept de plaat uit tot Critic’s Choice van 1991. In 1995 werkt hij samen met producer Jack Clement (bekend van zijn werk in de Sun-studio met o.a. Johnny Cash en Jerry Lee Lewis) voor de plaat Peaceful Artillery. Een paar jaar later maakt hij in Houston opnamen voor een liveplaat, Live At Anderson Fair (1999) met een terugblik op zijn oeuvre, maar ook een deel van Melancholicus Realisticus, dat een jaar later uitkomt, wordt er vastgelegd. In 2002 verschijnt Carnival Of Circumstance, een sober, persoonlijk album dat door velen gezien wordt als zijn beste plaat tot dan toe. In de jaren die volgen staat The Watchman regelmatig op een laag pitje, al blijft Van Meurs volop actief als muzikant. Hij speelt samen met The Very Girls op het album Elsewhere Bound, dat airplay krijgt op het Amerikaanse internetradiostation Folk Alley, maakt een album met The Folk Survival Club, waarin de Antwerpse zangeres Marjan Cornille meespeelt, hij treedt regelmatig op met de Wilhelmina Blues Band in café Wilhelmina in Eindhoven en onder zijn eigen naam maakt hij twee Nederlandstalige cd’s. In 2015 keert hij terug naar het Engels en neemt hij Dorset Moon op, een sober familie-album met enkel zoon Dylan van Meurs (gitaar, zang) en partner Ankie Keultjes (zang, opname en productie) als begeleiding van zijn eigen fijne bariton en sterke gitaarspel. Een prachtplaat waarvan hij niet kon vermoeden dat het zijn laatste zou worden.
Daarnaast maakt hij ruim tien jaar deel uit van NO blues, een project dat begint als gelegenheidsgroep in 2005 maar de arabicana (een crossover tussen westerse folk en blues en Arabische muziek) slaat aan en de groep brengt uiteindelijk zes albums uit.
Naast zijn muzikale activiteiten was Ad van Meurs ook een bevlogen liefhebber van muziek en altijd bereid om nieuwe podia en festivals op weg te helpen. The Watchman kwam graag voor een vriendenprijs spelen en in de beginjaren van Folkwoods (waar hij elke editie in een andere hoedanigheid te zien en te horen was) was hij medeprogrammeur van het festival. Ook was hij initiatiefnemer van Naked Song, waarmee hij begon in café Alleman in Gemert en dat uitgroeide tot een festival in alle zalen van het Muziekgebouw in Eindhoven.
Amerika is jarenlang een regelmatige reisbestemming, net als Engeland, hij toert er vaak en doet er ontdekkingen die hij graag deelt met het Nederlandse publiek. Dat doet hij vanaf 1993 als gastheer van de befaamde Manic Mondays, die jarenlang plaatsvinden in café De Buut en een tijdje in café Berlage, waar uiteindelijk heel wat bekende namen langskomen, zoals Townes Van Zandt en de Britse folkheld Bert Jansch, JW Roy en Armand. Met name uit Oklahoma nodigt hij gasten uit, zoals Tom Skinner en Gene Williams, beiden te zien en horen in de film Searchin' For The Heart Of The Heartlands die hij met filmmaker Dré Didderiëns maakte. Ook in andere café’s in de regio organiseert hij singer-songwriteravonden, zodat hij muzikanten een toertje kan aanbieden. Maar hij droomt van meer, een club waar geluisterd wordt naar muziek onder het genot van een drankje, samen met vrienden. Dat kan hij verwezenlijken als hij gaat samenwerken met Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven (later het Muziekgebouw). Onder de noemer Ad van Meurs presenteert… begint hij er een reeks concerten, eerst in de kleine zaal, maar vanaf september 2006 in grand café Meneer Frits, waar tijdens het concertseizoen elke maandagavond een optreden te bezoeken is. Een van de vele ontdekkingen daar is de eveneens uit Oklahoma afkomstige John Fullbright, die later voor een Grammy genomineerd wordt, maar ook de jonge Brit Luke Jackson weet de bezoekers tot op het bot te raken.
Net na de opnames van Dorset Moon werd de diagnose lymfklierkanker gesteld, er volgden behandelingen, maar Ad bleef optreden, eind mei was hij nog te zien op Jazz Breda en tenslotte bij de afsluiting van het seizoen Ad van Meurs presenteert…, waar hij bij SiSo City nog een keer een paar liedjes ten beste gaf als Watchman. Herstel bleef echter uit en er volgde een nieuwe reeks behandelingen in Maastricht en een benefiet voor hem in café Wilhelmina. Hoewel velen hebben gehoopt en geduimd dat hij er bovenop zou komen was er uiteindelijk toch slecht nieuws. Hij is gisteren thuis overleden.
Onderstaande foto van Ad van Meurs en Ankie Keultjes werd gemaakt door Ronald Rietman tijdens de cd-presentatie van Dorset Moon op 1 september 2016 in café Wilhelmina.
Ad van Meurs, 29 april 1953 - 10 november 2017