Talentvol Yevgueni toont in folkcafé nog alle kanten op te kunnen

-door Henk-
Wat 'n genot zo'n zondagmiddagconcert. Dit keer betrof het 't Vlaamse Yevgueni dat optrad in Paradox, het sfeervolle podium van Folkcafé Tilburg. En dan had ik ook nog het geluk mij 's avonds te kunnen laten onderdompelen in Brabantse rootsmuziek en Jameson. Die Ier doet de herinnering enigszins vervagen, maar dat het prachtige was én het zich afspeelde in de Eindhovense Effenaar is zeker.

Yevgueni
Het International Folkfestival Tilburg, dat ook het Folkcafé onder zijn hoede heeft, propageert een bredere kijk op folk. Zo kan het gebeuren dat je naar 't folkcafé gaat, maar wordt verrast met chanson-achtige popliedjes, soms met een knipoog naar de jaren zeventig. Volgens de een beter dan Acda & De Munnick en volgens de ander sympathieker dan Bots. En als je dan weet dat Yevgueni in België fluisterend een mogelijke opvolger van Clouseau genoemd wordt, moet daar meteen hardop aan toegevoegd worden dat de songs van Yevgueni dieper gaan en de uitstraling van de zanger nooit die van Koen Wauters haalt. Nee, zanger/gitarist Klaas Delrue heeft minder flair, is verlegener. Maar dat kun je ook cultiveren. In die zin zouden ze zich ook kunnen ontwikkelen tot een cabaretterig gezelschap als De Vliegende Panters.

Over het algemeen loop ik gillend de deur uit bij percussie uit drumcomputers en plastic synthesizer-muziek.
Toen Geert Noppe zijn Roland aanzette, was het er bijna van gekomen. Maar hij toetste zo knap, dat het respect afdwong. Hij liet z'n synth kwispelen als een speelgoedpianootje. Ja, getalenteerd zijn ze zeker. Ze hebben een sympathieke uitstralingen en een goede neus voor covers. In hun eigen nummers laten ze zich inspireren door mensen als Wim de Crane. Het zijn uitstekende liedjesschrijvers, hun teksten zijn doordacht en toch eenvoudig. De zang klinkt lief/schuchter als een 18-jarige Boudewijn de Groot. De begeleiding is afgezien van de Roland, sober maar effectief op akoestische gitaar en elektrieke bas (Maarten Van Mieghem). De arrangementen zouden nog wat moeten groeien

Yevgueni bestaat twee jaar. Afgelopen jaar wonnen ze de Nekka-talentenjacht en traden op tijdens de Nekka-nacht. Het repertoire dat ze hebben opgebouwd beslaat zo'n twintig nummers, waarvan er negen op een demo-cd zijn geplaatst. In Paradox passeerde het complete Yevgueni-oeuvre.

Wat opviel in hun repertoire:
- Ze hebben een potentiële single in Eenzaam met jou.
- Sara (over de boezem van de barmeid uit hun studentenkroeg) is een ijzersterke ballad. Wat de melodie betreft zou je kunnen denken aan de song Kilkelly van Peter Jones dat door Mick Moloney, Jimmy Kane en Robbie O'Connoll zo prachtig werd vertolkt op de verzam,elaar Bringing It All Back Home.
- Klaas verrichtte een knap staaltje met de vertaling en bewerking van Suzanne Vega's In Liverpool.
- Maatschappelijke betrokkenheid blijkt uit een Bots-achtig lied over straatkinderen: Op de straten en pleinen.
- Het gemakkelijk in het gehoor liggende Mama ik wil papa zetten ze rake variant neer op 't thema: Wie is toch die man die 's zondags bij ons thuis het vlees snijdt? Het nummer is verpakt in een op de lachspiren werkend amusementsorkest-achtig walsje.
- Als je ze Postbode van De Nieuwe Snaar hoort coveren, blijkt humor hun goed te passen.
- Waar Klaas Delrue, alleen met zijn gitaar, Robbie zingt, hoor ik opeens Stef Bos
- In een andere solo blijkt Geert Noppe (toetsen) wellicht een nóg betere zanger.

Yevgueni blijkt veel mogelijkheden te hebben. Benieuwd hoe ze gaan evolueren. Het kan nog alle kanten op. En, hoe ze zullen omgaan met succes, want ligt ongetwijfeld in het verschiet.

Dampende roots eindigt in verstilde Townes van Zandt

's Avonds in de Effenaar was het de beurt aan singer-songwriters uit Brabant. Ze traden op onder de noemer Brabantia. Initiatiefnemer Ad - The Watchman - van Meurs heeft een hekel aan de term Americana, dus nam hij de vondst Brabantiamet graagte over van de journalist Jack Janssen. Op het Eindhovense poppodium speelden achtereenvolgens Smalltown Romeos, The Watchman en JW Roy.

Image
Eric van Dijsseldonk

De Smalltown Romeos is een band rond singer-songwriter Eric van Dijsseldonk. Ze variëren van puntige gitaarpop tot stevige rootsmuziek. Ze doen mij soms denken aan de Jayhawks. Nadeel was dat in de geluidsmix goede zang er bekaaid van af kwam. Ze dachten natuurlijk, in de Effenaar moet het allemaal goed hard klinken.

Ad van Meurs speelde met zijn Watchman bijna alle nummers van zijn uitstekende nieuwe cd Carnival of Circumstance. Very Girls Ankie Keultjes en Aggie de Kruijf zongen van achter het mengpaneel mee. Voor het wat rustiger oh zo mooie werk had het publiek minder aandacht dan voor de uptempo swing in bluesy instrumentalen. The Watchman speelde daarin op volle sterkte, compleet met Menno Romers op sax, die aantreedt bij bijzondere gelegenheden. Het publiek was nu dusdanig op stoom gebracht dat in de toegift voorzichtig werd meegezongen met Carnival of Circumstance. Volgende week maandag vertrekt The Watchman voor een promotie-tour naar de VS. Eens kijken of daar de nieuwe cd ook zo goed wordt ontvangen.

JW Roy bracht een stevige dampende set rootsrock. Internationale klasse! De geluidsmix was in vergelijking met het begin van de avond voortreffelijk afgesteld. De licht-roestige stem van Jan Willem kwam aangenaam uit boven de hechte snarenband. Het is een verademing om Roy eens te horen zonder hammond-orgeltje. Smalltown Romeos voorman Eric van Dijsseldonk speelde een verdienstelijke gastrol op elektrische gitaar. Het deed de roots-liefhebber goed dat Roy als bisnummer een eresaluut bracht aan Townes van Zandt, fraai gezongen en akoestisch begeleid op enkel gitaar en mandoline.