Hoe komt het toch dat de Celtic Night in Leeuwarden (veel) meer publiek trekt dan alle andere Celtic Nights en folkfestivals? Zijn de meeste organisaties al blij met zo'n 1000 bezoekers, in Leeuwarden werden voor de vierde Celtic Night maar liefst 2500 kaartjes verkocht. Tijdens het lange wachten voor de ingang (de deuren gingen belachelijk laat open, gelukkig was het net droog) bleek bij veel bezoekers het programma nagenoeg onbekend, alleen Beggars Row kende men nog van de eerste editie.
Rosa Cedron
Een en ander heeft misschien te maken met de uitstraling van Schouwburg De Harmonie, een van de meest bezochte schouwburgen van ons land, maar een pasklaar antwoord is hiervoor niet te geven.
Het programma zag er aantrekkelijk uit. Alle Keltische windstreken kwamen aan bod. Enkele groepen traden nog nooit in Nederland op (Luar na Lubre en Mugar), de top van de Ierse muziek was aanwezig (Lúnasa) en het programma was mooi aangevuld met gerenommeerde namen (Andy Irvine, Vin Garbutt en Skolvan) en aanstormend talent (Celtish).
El-Hadj Khalfa van Mugar - foto René van Eert
De toppers in de grote zaal (Luar na Lubre en Lúnasa) traden twee maal op, zodat een zeer groot aantal van de bezoekers deze groepen kon beluisteren. In theorie een aardig idee, maar in de praktijk wat betreft Luar na Lubre wat weerbarstiger. De groep beschouwde het totale optreden waarschijnlijk als een concert in twee sets. Het eerste deel kwam moeizaam op gang. Luar na Lubre maakte haar reputatie op geen enkele wijze waar en speelde 'kamer-folk' met een uitstraling als een oude krant. Zangeres Rosa Cedron bezat weinig charisma en als frontman stelde trekharmonica- en gaitabespeler Bieito Romero ook weinig voor. Fluitist Xan Cerqueto kroop helaas veelvuldig achter de toetsen en wist het transparante geluid van de groep vakkundig dicht te smeren. Wellicht was de tweede set beter, want Luar na Lubre heeft ontegenzeggelijk kwaliteit.
Celtish mocht de menigte in de grote foyer opwarmen met haar aanstekelijke muziek, maar had hier zichtbaar moeite mee. Het geluid was niet optimaal en dan wordt het hard werken voor deze jonge groep waarin het aandeel uit Wales is gegroeid sinds de komst van fluitist Jonathan Shorland. Ook het nieuwe album 'Imago' bewijst dat zangeres Gwyneth Keen zich het best thuis voelt in het Welshe repertoire, zodat Celtish enigszins klinkt als een jonge Fernhill. Helaas stopte de band vrij vroeg, zodat we maar een klein gedeelte van het concert konden bijwonen.
In de bovenzaal klonken de Bretonse klanken van Skolvan, de groep rond Youenn le Bihan en Gilles le Bigot. Deze groep heb ik uitgebreid in Vlissingen kunnen beluisteren. In haar soort een perfecte band, maar na verloop van tijd gaat het eenvormige karakter van de muziek mij tegenstaan.
Llan de Cubel
Llan de Cubel speelde inmiddels in de foyer en putte in het begin van het concert veelvuldig uit werk van het album 'Un tiempu Meyor' uit 1999. Lang konden we niet genieten van deze leuke groep uit Asturië want het Bretons/Algerijns gezelschap Mugar maakte haar opwachting in de bovenzaal. Foto:Elias Garcia van Llan de Cubel op bouzouki - René van Eert
Mugar mengt Bretonse en Ierse folk met Noordafrikaanse muziek. Deze tienkoppige band mocht maar liefst anderhalf uur spelen en wist deze ruimte volledig te benutten. Door de vele percussie-instrumenten staat de muziek van deze groep met name in de Ierse deunen als een huis. De blaasinstrumenten van Youeen Le Berre, Nasredine Dalil en Michel Sikiotakis vormen het hart van de band. Mooi snarenwerk ook van Philippe Hunsinger op bouzouki. In de toekomst mag de Algerijnse inbreng in de muziek van Mugar best nog groeien. Weet men tot een volledige kruisbestuiving te komen, dan hebben we te maken met een band die haar weerga in de folkwereld niet kent.
Het Friese publiek laat zich doorgaans niet snel meeslepen, maar Mugar wist de volle zaal uiteindelijke volledig in te pakken. Onder aanvoering van twee onvermoeibare Brabanders werd het voor het podium toch nog een dansfestijn. Door het lange concert van Mugar misten we de muzikale capriolen van Lúnasa, maar deze groep had onlangs o.a. in Zwolle al bewezen tot de absolute top van de Ierse muziek te behoren.
Waar de Friezen wel snel voor warmlopen zijn de klanken van het Schotse Beggars Row, de grote publiekswinnaar van de eerste Celtic Night. Het repertoire is in die tijd niet noemenswaardig veranderd. Nog steeds staan de bekende standaards uit de Schotse en Ierse muziek centraal in het repertoire en probeert violist Gus Spankie nog steeds de show te stelen. Muzikale ambities heeft deze groep al lang niet meer en noch groep noch publiek ligt daar wakker van. En zo eindigde deze vierde Celtic Night voor menigeen toch nog in een feestje.