Steeleye Span van kwaad naar erger
"Winter", is de enigszins verhullende titel van dit produkt. "Christmas with Steelye Span" was wellicht een betere titel geweest want dat is precies wat je krijgt. 13 songs en één instrumentaal voor onder de kerstboom. We zijn er wat laat mee maar ook in 2005 zal deze CD op weinig wensenlijstjes terecht komen.
Het gaat eigenlijk van kwaad naar erger met Steeleye Span. Steeds weer nieuwe namen die krampachtig proberen er nog wat van te maken. Afgelopen jaar bracht Steeleye Span het zeer matige "They Called her Babylon" uit in een poging oude tijden te doen herleven. Met name werd hier en daar gerefereerd aan het album "Now we are Six". Wie de CD beluisterde weet wel beter. Iets dergelijks probeert Steeleye hier. Aanhaken bij de traditie van Maddy Prior en the Carnival Band dat al een aantal kerst CD's uitbracht. Oudgedienden Maddy Prior en Rick Kemp kunnen maar geen definitief afscheid nemen van Steeleye Span. Sinds "They called her Babylon" is de band uitgebreid met de nieuwe leden Ken Nicol (gitaren, zang), Liam Genockey (drums, percussie) en Peter Knight (violen).
Hoewel ik niet van het gelovige soort ben is er niets tegen op een goed uitgevoerde traditionele Hymn of Christmas Carol. In dit verband brachten groepen als Iona of Eden's Bridge hele aardige CD's uit. En laten we niet vergeten dat één van de eerste hits van Steeleye Span ook een religieus nummer was: "Gaudete". Maar als het een gemakzuchtig opgewarmde kliek betreft zoals op deze CD geserveerd wordt, haak ik snel af.
De opener "The First Nowell" doet al het allerergste vrezen. Totaal mislukt monotoon
folkrockarrangement moet nog iets van deze overjarige Carol maken. Dat lukt dus van geen kanten. "Down in Yon Forest" wordt opgeleukt met de de tune "King of
the Fairies" maar wordt er niet echt beter van.
"Bright Morning Star" heeft het karakter van een "negro-spiritual" maar ook hier slaat
de vonk niet over. Erger nog, het a-capella stuk laat goed horen dat er slijtage op de
stem van Maddy Prior zit. Dat was toch de grote kracht van de "oude" Steeleye. Vlekkeloos gezongen, meerstemmige a-capellastukken waarin Maddy Prior makkelijk de allerhoogste tonen haalde. Nu lijkt ze zich alleen op haar gemak te voelen als ze aan de veilige kant van de toonladder blijft. Dat beperkt bereik doet de vocale harmoniën van Steeleye absoluut geen goed. Echt belachelijk maakt Steeleye Span zich met de uitvoering met "Good King Wenceslas". Het volkomen misplaatste "speedfolk-arrangement" roept slechts ergernis op.
Er valt zowaar ook nog een hoogtepuntje te noteren. De viool van Peter
Knight in het akoestische "In the Bleak Midwinter" zorgt voor het beste nummer van de CD. Misschien moet Steeleye Span het bij een volgende CD maar eens over de akoestische boeg gooien.
Uiteindelijk oordeel: zwaar onder de maat.
Paul - waardering: 5