Power toegenomen
Capercaillie - Choice Language - Vertical Records VRTCD 006
Wie het idee heeft dat Capercaillie met haar laatste CD's (Beautiful Wasteland en Nàdurra) zichzelf aan het herhalen was (en eerlijk gezegd ben ik één van hen) moet toch eens naar deze twee produkties luisteren. De sound van Capercaillie is danig opgeknapt. Allereerst door de geweldige ritme-sectie: Ewan Vernal (bas), Che Beresford (drums) en David Robertson (percussie). De laatste twee zijn nieuw, Vernal zit sinds Nàdurra bij de groep. Gebleven zijn oude krachten als Donald Shaw (toetsen), Manus Lunny (bouzouki, gitaar), Micheal McGoldrick (whistles, uillean pipes) en natuurlijk zangeres Karen Matheson.
Capercaillie is een band die altijd al behoorlijk wat power had. Met de uitbreiding van de ritme-sectie is die power alleen maar toegenomen. Zangeres Karen Matheson is niet meer middelpunt van de band al blijven haar bijdragen zeer de moeite waard. Die rol lijkt overgenomen door Micheal McGoldrick die een zeer prominente rol vervuld op beide produkties. Af en toe is het net of je naar de Micheal McGoldrick band luistert.
Na de (gedeeltelijk) live-CD Get Out is Live in Concert eigenlijk de eerste echte live CD van Capercaillie. Opgenomen in januari 2002 in de Royal Concert Hall (Glasgow) tijdens het jaarlijkse Celtic Connections Festival. Het is gelukkig geen soort van best of... CD geworden. Veel bekende nummers maar allemaal nieuw gearrangeerd. Al heel oud is het nr. Mo Chailin Dileas Donn. Dateert van 1984 en is te vinden op de LP Cascade (helaas nooit op CD uitgebracht). Mooie illustratie hoe de muziek van Capercaillie zich in bijna 20 jaar ontwikkeld heeft. Van bijna klassiek Schots (ook in de hoge, ijle zangpartijen van Matheson) naar stevig, modern met veel ritme. Fraai spel van McGoldrick en violist Charlie McKennon in dit nummer.
Dr. MacPhail's Reel is verlost van de irritante trance-uitvoering die het nummer op Get Out kreeg, Coisich a Ruin krijgt een tweede leven door het fluitwerk van McGoldrick en de percussie van Robertson en Beresford. In de ballads Crime of Passion, The Miracle of Being, Nil Si Ngra en Iain Ghlinn' Cuaich (allemaal "oudjes") klinkt de stem van Matheson aanmerkelijk warmer dan op de (overgeproduceerde?) voorgangers Beautiful Wasteland en Nàdurra. In de instrumentale sets schittert McGoldrick op fluit, whistles of uillean pipes. Kortom deze CD straalt overgave en energie uit. Daarbij, voor live-begrippen, uitstekend opgenomen. Sterke CD.
Datzelfde vind ik van de nieuwe studio CD Choice Language. De titel is een metafoor voor de moderne manier waarop Capercaillie oude songs en tunes wil interpreteren. Op deze CD gaat Capercaillie weer een stapje verder. Samples, loops, dubs, het is allemaal te vinden op deze CD. Soms minder gelukkig (lelijke samples in The Boy Who) maar veelal zeer smaakvol (gedubde zang in Port na Callich). Ook op deze CD een hoofdrol voor McGoldrick. Homer's Reel (McGoldrick) kent een Deiseal-achtig intro (jazzy en swingend) en vervolgt zeer strak als de uillean pipes en accordeon invallen.
De Sound of Sleat opent traditioneel (accordeon) maar evolueert via The Fear naar een bijzonder pittige Dans Plinn, geleend van Soig Siberil/Kemia.
Wat nog opvalt aan deze CD is de politieke geëngageerdheid in sommige songs. Little Do They Know (Shaw) is opgedragen aan de overleden Labour-leider John Smith. Mooie ballad waarin Shaw de strijdlust van deze socialist tegenover een apathische bevolking zet. Ook van Shaw, Who Will Raise Their Voice, waarin het gebrek aan echt leiderschap in deze wereld aan de orde gesteld wordt.
Een merkwaardige song is The Boy Who. Over jonge Palestijnen op de Westbank die helderziend (pretenderen) te zijn, en die, om te overleven, hun voorspellende gaven (aanslagen e.d.) verkopen aan de plaatselijke autoriteiten. Schijnt werkelijk te gebeuren.
Het was schrikken toen ik in het hoesje las dat oud-Ossian leden Tony Cuffe (daarvoor nog mede-oprichter van Jock Tamson's Bairns) en George Jackson beiden overleden zijn. Jarenlang kwam je ze tegen in het clubcircuit en op festivals en plotseling zijn ze er niet meer. Op de CD Crossing Borders van Ossian maakten ze nog deel uit van Ossian. Van die CD speelt Capercaillie de ballad I Will Set My Ship In Order. Een zéér terecht en indrukwekkend eerbetoon aan twee grote muzikanten uit de Schotse folkscene.
Paul
Waardering: Capercaillie - Live in Concert 8½
Capercaillie - Choice Language 8