Frisse folkwind
uit Galicië
Drie jaar werkte de Gallicische groep LAIO aan haar CD "Luneda". Een allereerste versie werd al voorgesteld in Canada (in 2001 op het Vancouver Folk Festival en het Calgary Folk Festival) maar na een remix ligt er nu de definitieve CD. Wie een beetje is uitgeluisterd op de herhalingsoefeningen van Gallicische namen als Carlos Nunez, Hevia, Carlos Budinho of Mercedes Peon moet toch eens naar deze CD luisteren. Ook in Gallicië waait inmiddels een frisse folkwind. Vernieuwing zet zich hier door via groepen als Berroguetto (via vernuftige, veelal akoestische arrangementen) en nu dus LAIO.
LAIO gaat nog iets verder. Een fusie van moderne elektronische muziek met Keltische- en Jazz-muziek. Dat levert een heel nieuw en fraai geluid op.
Kern van de groep vormen de gebroeders Pablo en Pedro Pascual. Zij deden jarenlang veldwerk in de regio Paradanta/Pontevedra, het zuid-westen van Gallicië. Die opgetekende melodieën kregen op "Luneda" een moderne vertaling maar zijn zeer herkenbaar traditioneel. Dat respect voor de traditie vindt men ook terug in het instrumentarium. Traditionele instrumenten als Gaïta, Zanfona (draailier), Cavaquino (kruising tussen gitaar/mandoline), Viola Braguesa (Portugese Luit), Accordeon en Bandoneon worden moeiteloos gemixt met geprogrammeerde percussie/toetsen, electrische bouzouki, (fretloze)bas en en zeer overtuigende basklarinet.
Mooie illustratie van deze geslaagde fusie is het nummer "Canto de Reis". Een veld- opname (opgenomen in het plaatsje Luneda) van een religieus, traditioneel lied, gezongen door een dame op leeftijd, waaronder moderne muziek gezet is. En dat bijt elkaar niet. Door het genuanceerd gebruik van electronica ontstaat er een mooie wisselwerking tussen "oud" en "nieuw".
Mooi zangwerk in "The heat of the sun" en "Luneda" van de mij onbekende Ma Roman. "Luneda" is het enige akoestische nummer op de CD met een hoofdrol voor accordeonist Xavier Diaz. Een indrukwekkende "air".
Gastrollen zijn er o.a. van de violisten Jacky Molard, Mairin Fahy en trombonist Ove Larsson.
Deze muziek kun je nauwelijks experimenteel noemen. Daarvoor zit het veel te goed in elkaar. Hier is echt over nagedacht. Volwassen, evenwichtige fusie-muziek. Soms funky (Faj & Jastro), industrieel (de zware opening van Chic'o Cuarto) en zelfs Scandinavisch (de opening van Herrera doet erg aan Gjallarhorn denken). Maar ook traditioneel in nummers als Xainda (Gaïta), Heat of the sun (Bandoneon) of Levademe Con Vos (Accordeon en Klarinet).
Top CD.
Paul - Waardering: 9