Emotioneel en doorleefd
Ik zag Mary Black voor het eerst optreden tijdens het Ierse Folkfestival in de Zwolse IJsselhallen in 1986. Zij was toen een van de twee zangeressen van De Dannan, de andere was Dolores Keane. Het optreden van die dag zit nog in mijn geheugen gegrift als een van de beste concerten die ik ooit een Ierse band heb zien geven. Muzikaal zat het geluid van De Dannan (met naast Frankie Gavin, AlecFinn en Ringo MacDonagh, accordeonist Máirtín O'Connor en celliste Caroline Lavelle) zeer lichtvoetig, maar o zo knap in elkaar en dan nog die twee geweldige stemmen…
Mary Blacks solocarrière startte voortvarend met een aantal sublieme albums (Collected, Without the fanfare, No frontiers), maar in de jaren negentig stokte de productie enigszins. Muzikale (band)leider en producer Declan Sinnott stapte op en met de nieuwe (pop)richting die Black op albums als Shine en Circus uitzette, vervreemde ze haar oude publiek van zich terwijl een jonge aanwas uitbleef…
Ook ik had Mary Black bijna afgeschreven tot ze zichzelf revancheerde met het prachtige album 'Speaking with the angel' uit 1999. Sinds die tijd verscheen er geen nieuw materiaal van Mary Black, met uitzondering van 'Hidden Harvest', een bonus-cd bij de compilatie 'The best of Mary Black 1991-2001'. Op dit album is een aantal demo's, onuitgebracht materiaal en ook enkele live-opnamen te vinden.
Op veler verzoek komt Mary Black voor het eerst in haar carrière met een live-cd/dvd. Sympathiek is het feit dat het album weinig doublures kent met het best of-album. Mary Black grijpt voor een groot deel bewust terug naar de wat oudere nummers uit haar oeuvre.
Op de cd krijgt 'Bright blue rose' direct een magistrale versie. De stem van Mary Black is in de loop der jaren krachtiger en emotievoller geworden, een ontwikkeling die in dit nummer optimaal wordt benut. Opvallend zijn de prachtige uitvoeringen van 'The crow on the cradle' en 'Ellis Island', beiden afkomstig van het album 'Without the fanfare' (1985). Publieksfavouriet 'No frontiers' van het gelijknamige album uit 1989 kan natuurlijk niet ontbreken en heeft nog niks aan glans ingeboet.
De dvd omvat o.a. de documentaire 'Still believing' wat een aardig beeld schets van Mary Black, haar achtergrond en haar muziek. Heel oude beeldopnamen van een piepjonge Mary die in Christy Moore's tv-show 'Anachie Gordon' zingt, maken dit document zeer de moeite waard.
Ontroerend zijn de momenten met haar 87-jarige moeder en dochter Roisin. De hoofdmoot van de dvd bestaat echter uit opnamen die gemaakt zijn tijdens een optreden in het Olympia theater in Dublin op 27 april 2002. De cameravoering van het concert is enigszins statisch en voorspelbaar. De muziek spreekt daardoor meer dan de beelden mede doordat Mary Black niet echt een podiumbeest is.
De dvd wordt door mij dan ook vaker zonder televisiebeelden gedraaid. Daarom is het jammer dat er nogal wat doublures met de cd zijn. De geluidskwaliteit is prima. De begeleidingsgroep speelt competent, maar is in de loop der jaren flink ingekrompen en dat wreekt zich door een eenvormig geluid. Pat Crowley, de muzikale leider, munt niet echt uit in originele arrangementen. 'Schooldays over' krijgt nu een gelijksoortige behandeling als 'The Holy Ground', wat op den duur gaat vervelen. Onbegrijpelijk dat Crowley het hele concert gebruik maakt van een elektrische piano, terwijl nummers als 'Song for Ireland' schreeuwen om een akoestische vleugel.
Gelukkig is er die prachtige stem, emotioneel en doorleefd, die je raakt tot op het bot. Klasse!
Assie Aukes - Waardering: 8