Sanna Kurki-Suonio - Huria - Rockadillo Records
Op haar derde solo-album Huria brengt de Finse zangeres Sanna Kurki-Suonio een fascinerende mix tussen traditionele muziek uit het de regio Kainuu (noordoost Finland) en moderne akoestische muziek plus elektronica. Ze kan er een jonger publiek mee aanboren.
Sanna Kurki-Suonio is hier het bekendst als zangeres van Hedningarna, waarmee ze ruim acht jaar over de hele wereld trok. Ze is te horen op de drie succesvolste albums van die Zweedse alternatieve folkrock band: Kaksi (1992), Trä (1994) en Karelia Visa (1999). Kurki-Suonio's eerste solo-album Musta verscheen in 1998. Daarna vormde ze een duo met de Zweedse violist Magnus Stinnerbom en zong ze ondermeer een paar jaar met haar vroegere Hedningarna-collega Tellu Turkka plus Liisa Matveinen en Pia Rask in het stemmenkwartet Suden Aika.
Na Kainuu in '04 is er nu Kurki-Suonio's derde solo-project. Het album dat afgelopen november in Finland uitkwam is daar uitgeroepen tot beste wereldmuziekalbum van het jaar en is bekroond met een Etno-Emma (equivalent voor een Grammy). In januari volgde de West-Europese release.
Oeroude kantele-klanken en moderne subtiele percussie grijpen op Huria als vanzelf in elkaar, alsof het altijd zo bij elkaar gehoord heeft. Samen met de mooie bijna mystieke zang van Kurki-Suoni en een enkele keer de warme basklarinet van Tapani Rinne (in het fraaie Iltalaulu, oftewel ‘Evening Song') leidt dat tot minutieus afgestemde moderne fijnzinnige folk.
Die fine-tuning is met name het werk van producer Tapani Rinne. Hij is een grootheid in de Finse electronica en ambient. Hij is ondermeer bekend van het gerenommeerde elektro-jazz-trio RinneRadio. Binnen de folk verdiende hij ook al zijn sporen als producer van albums van Wimme en Kimmo Pohjonen.
Net als op Kurki-Suonio's tweede solo-album (Kainuu '04) neemt Riitta Huttunen de Finse kantele voor haar rekening. Percussionist Jari Lappalainen zorgt voor smaakvol teruggehouden beats. De finishing touch van Tapani Rinne met minimal sounds op blaasinstrumenten en synthesizer mag er zijn. Met de afgewogen inbreng van elementen uit ambient geeft hij de sound een eigentijdse uitstraling, terwijl het gros van de nummers traditioneel is zoals het pakkende titelnummer. Ook in de enkele eigen composities, zoals de meditatieve blues Nousin, gaan gevoel voor traditie en die moderne sound knap hand in hand.
Henk - Waardering 9-