De Standaard:
...Hun instrumenten, klarinet en accordeon, vatten de geest van die soms naïeve, vaak aandoenlijke en dan weer wrange cabaret- en theaterliedjes die Weill in de jaren 1920 en 1930 schreef.
Op klarinet kan Trovesi meesterlijk die manier van fraseren imiteren, met alle stembuigingen, zoals we ze kennen van andere Brechtvertolkers. In ,,Mahagonny, scene 4'' zie je dat Berlijnse cabaret zo voor je ogen. Hun Round about Weill bijt zich vast in ,,Mahagonny'' en de ,,Dreigroschenoper'', maar ze gaan niet altijd even getrouw met het materiaal om. Ze lonken ook naar de andere kant van de oceaan, waar in die jaren beroemde Broadwaysongs werden geschreven. Weill zou er zelf nog terechtkomen, maar aan zijn Amerikaanse werk raken ze niet. Wel laten ze ,,Blue moon'' opklinken in hun ,,Round about Weill II'' of citeren even ,,My funny Valentine''. Of ze voegen er muziek uit de Po-vlakte en andere Italiaanse regio's aan toe. Waardoor de Duitse ernst van Kurt Weill soms wordt beschenen door een romantische zuiderse zon. Maar ze overdrijven nooit, vinden de gepaste toon en soberheid. Sommige van de 23 veeleer korte nummers zinderen lang na. Trovesi en Coscia vormen een harmonieus duo dat een heerlijke Weill-interpretatie neerzet....