De Standaard:
...Klarinettist David Krakauer flirt op zijn jongste album nog meer met elektronica dan voorheen en probeert de grenzen van de klezmer alweer te verleggen.
Hij stopt de klezmer in een bad met elektrische gitaar, samples, sequensen en stemmen. Zijn groep heeft een grote homogeniteit bereikt en sleept de klezmer moeiteloos de eenentwintigste eeuw binnen. Sampler-man Socalled speelt een vitale rol. Met drummer Michael Sarin zet hij mooie dialogen op en creëert nieuwe timbres en ritmische interacties, waarbij ook de gitaar en het accordeon meespelen. Krakauer zoekt de energie van rock en hiphop op en vermengt die met de passie van jazz. (...) Er staat ook meer traditioneel gekleurde muziek op, met de karakteristieke dansbare ritmes. Geregeld stijgen Oost-Europees gekleurde melodieën op, die uitlopen in dissonante en geladen schreeuwen. Soms lijkt de razernij nabij, alsof hij de pijnlijke geschiedenis van het joodse volk wil uitschreeuwen. Krakauers zoektocht om deze volksmuziek te vernieuwen blijft fascinerend...