CocoRosie - Noah's Ark - Touch And Go/Konkurrent
Sasha Van der Speeten in De Standaard:
Liefhebbers van alternatieve folkliedjes hebben CocoRosie al een tijdje in hun hart gesloten. Met hun tweede cd ,,Noahs Ark'' ontsnappen de zusjes Casady aan het undergroundcircuit en tonen ze zich het meest intrigerende duo uit de hedendaagse alternatieve muziek.
(...) Hun eerste album La maison de mon rêve was een naïeve plaat vol gammele drumcomputers, muziekdoosjes, speelgoedpiano's, het ruisen van cassettebandjes en de kinderlijke, vaak akelige zangstemmetjes van Bianca en Sierra. Het leverde de Casady's een cultstatus op en al snel dompelden de dames zich onder in het bruisende muzikantenleven van New York, waar ze gelijkgestemde zielen als Devendra Banhart, Joanna Newsom en Antony & The Johnsons leerden kennen.
Op Noah's Ark hebben de zusjes Casady hun wereldvreemde muziektaaltje verfijnd. Hun intense mix van knulligheid en vakmanschap - Sierra beschikt over een getrainde sopraanstem en kreeg een klassieke pianotraining - is tegelijk aandoenlijk en bevreemdend. Ook CocoRosies teksten zijn hier hermetisch of vaag-spiritueel, daar dan weer opvallend helder, soms ronduit sarcastisch....
Gijsbert Kamer in De Volkskrant:
...Naïeve folkmuziek, zo worden de plasten van CocoRosie geduid (...) Noah's Ark laat zich luisteren als een aanvulling op Antony & The Johnsons' alom gelauwerde ‘I Am A Bird Now'. Antony zingt een van de mooiste liedjes op de plaat (Beautiful Boyz) en zijn androgyne stem past als geen ander bij het kinderlijke geluid van de zusjes. Een nieuw, van zuiver- en schoonheid bergeven genre is hiermee van de grond gekomen. Waar Antony speelt met sexualiteit en ‘gender', speelt CocoRosie met leeftijd. Noah's Ark is onder veel meer vooral een roep van verlangen naar hun onbedorven Arcadië. Puur en schoon...