Sasha Vanderspeeten in De Standaard:
...Banhart - een moderne hippie in hart en nieren - tovert nog steeds hartstochtelijke folkballades uit zijn akoestische gitaar tevoorschijn (,,Now that I know'' hoort bij de mooiste songs die hij al schreef), maar verkent nu ook bluesrock, country, tropicalismo, jazz en sixtiespop. Het is wonderlijk hoe natuurlijk Banharts stem in al die genres gedijt. De man zingt scherp, soms een beetje nasaal, met een spookachtig vibrato dat herinnert aan oude blueszangers en jazzdiva's.
Luister naar hoe bezield hij klinkt in ,,Long haired child'', psychedelische rock-'n-roll, doorspekt met een bedwelmende wahwahgitaar en Banharts soulvolle voordracht. Ook verfrissend zijn de vele Latijns-Amerikaanse folksongs - Banhart groeide op in Venezuela en Spaans is zijn moedertaal - die hij met een zijdezachte, haast zuchtende stem zingt, alsof hij een wiegeliedje brengt. Dat deze plaat veel voller en mooier gearrangeerd klinkt dan Banharts vorige platen, is vooral te danken aan de schare vrienden die meespeelt. Het zijn muzikanten van groepen zoals CocoRosie, Pernice Brothers en Vetiver, allemaal geestesgenoten van de dromerige bard....