Fionn Regan - The End of History - Bella Union
De Morgen:
...Je zult het altijd zien: geen nieuw talentvol jongmens dat zich
slechts van stem en folkgitaar bedient, of hij wordt met de luie
vergelijkingen Nick Drake en Bob Dylan om de oren geslagen. Hoewel deze
eerste plaat van Dubliner Fionn Regan je bij vlagen aan die grootheden
doet denken (ja, zo goed is hij) zouden wij hem willen klasseren als de
Ierse pendant van Ryan Adams.
De nadruk ligt hier weliswaar op pastorale, volledig akoestische folk en niet op stoffige americana, maar toch hebben de heren veel gemeen. Met name bravoure, een oor voor sterke, plakkerige melodieën en volwassen, licht literaire teksten, die in eerste instantie nergens over lijken te gaan. Volgroeid is in elk geval ook een adjectief dat van toepassing is op Regans eenzaam tokkelende gitaarspel. Die consequente spaarzaamheid en het onvermogen om het hoge songniveau van de eerste plaathelft aan te houden, knijpen alsnog een ster van de eindbeoordeling af. Maar dat we het laatste van deze gevoelige troubadour nog niet hebben gehoord mag u als een zekerheid beschouwen...