Het jonge Amerikaanse akoestische nu-folk trio de Bowerbirds is voor een aantal concerten in ons land. In de PZC schrijft René de Dreu - die muzikale verwantschap bespeurt met bijvoorbeeld muziek van Sufjan Stevens en Coco Rosie - de kracht van de Bowerbirds met name toe aan ‘het puur en natuurlijk klinken van instrumenten en zangharmonieën'. ‘De verleiding om alles mooier te maken kunnen de Bowerbirds blijkbaar goed weerstaan. De kracht van de arrangementen zit dan ook in de eenvoud ervan,' aldus de Dreu.
Het debuutalbum van de Bowerbirds, Hymns for a Dark Horse, werd onlangs goed ontvangen. Ze toerden al met Bright Eyes, Damien Jurado, Bon Iver en Calexico.
De Bowerbirds maken aanstekelijke, warme folkmuziek, gespeeld met minimale middelen; gitaar, drum en viool of accordeon, aangevuld met prachtige harmonieën en dromerige vocalen van zanger Phil Moore. De muziek laat zich het beste omschrijven als Nu-Folk, vergelijkbaar aan het werk van Andrew Bird. Deel van hun populariteit is te danken aan hun (non-politieke) groene teksten. De nieuwe single van de Bowerbirds draait sinds augustus op MTV.
Het Zeeuwse regionaal dagblad de PZC publiceerde gisteren een uitgebreid portret over dit opgewekt klinkende Amerikaanse trio. Hier een passage uit dat artikel:
...Met de cd Hymns for a Dark Horse nestelden de Bowerbirds zich dit jaar stevig en eigenzinnig in de nieuwe en alternatieve Amerikaanse folktraditie. In hun lo-fi muziek met zang, accordeon, gitaar, viool en bassdrum zorgen ze voor een melancholieke sfeer waarin de lyrische teksten een bijna natuurlijke plaats vinden. De bandnaam verklaart al veel. Ze hebben zich vernoemd naar de prieelvogel die een ware kunstenaar is in het bouwen van opvallende nesten. De Bowerbirds zien zich ook als een onderdeel van dergelijk natuurlijk gedrag en constateren tegelijk dat de mens daar zover van is komen af te staan dat hij zelfs niet door heeft hoe hij zichzelf vernietigt. Behalve hun nieuwe verfrissende interpretatie van de folk is die kijk op de mens en natuur een ander nieuw element dat Phil Moore, Beth Tacular en Mark Paulson tot opmerkelijke boodschappers maakt. Ze houden hun muziek op een ingenieuze manier net zo simpel als de lessen die de natuur ons leert. De mens is niet anders dan een prieelvogel, een fuut of een grutto en daarom zingen ze 'cheers, to the nerve it takes to forget who we are' in het fraaie Olive Hearts.
Geen opgeheven vingertje dus en geen politieke boodschap, meer een spiegel en zeker een menselijk en behapbaar alternatief voor de doemklanken van bijvoorbeeld Al Gore...
Woensdagavond 17-9 staan de Bowerbirds in het Rotterdamse Rotown, donderdagmiddag 18/9 vanaf 15 uur (gratis) in cd/speciaalzaak Spin aan het Damplein in Middelburg, donderdagavond in Antwerpen, vrijdag 19/9 in het Amsterdamse Paradiso en zaterdag 20/9 in het Utrechtse Tivoli De Helling. Volgende week zondag 28 september maken de Bowerbirds deel uit van het mooie programma van het Roepaen Festival in Ottersum en 4 oktober staan ze op het Take Root Festival in Groningen.
Zie ook www.bowerbirds.org