Het december-nummer van New Folksounds is in een nieuw jasje gestoken, strakkere lay-out en glad papier. De inhoud herbergt enkele vernieuwers in de folk: De Bretonse zangeres Annie Ebrel, Amerikaanse mandolinevirtuoos Chris Thile en Engelse verhalenverteller Seth Lakeman hebben elk hun eigen visie op de traditie en wat zij daarmee willen.

Hoewel folk onlosmakelijk verbonden is met traditie, wil dat niet zeggen dat er geen vernieuwing plaatsvindt in dit wereldje. Elke muzikant heeft daar zijn eigen ideeën over, de een bliijft zijn hele carrière dezelfde deuntjes spelen, de ander vindt dat ie er iets van zichzelf in moet stoppen. Uit die laatste categorie laat New Folksounds er een paar aan het woord in nummer 120.

Annie Ebrel laat Bretonse muziek samensmelten met die uit andere werelden, aan Dries Delrue legt ze uit waarom ze kiest voor het schrijven van nieuwe liederen: "De onderwerpen van traditionele liederen zijn tijdloos, maar onze dagelijkse zorgen verschillen toch van die van onze voorouders. Wij erven ons verleden, maar zijn ook getuigen van het heden. Het is onze plicht nieuw materiaal aan te bieden aan hen die na ons komen. Om ook in de toekomst traditionele liederen te hebben over deze tijd moeten we nieuwe liederen blijven schrijven. Daarom breng ik graag zowel nieuwe als oude liederen."

Als tiener kwam hij terecht in de bluegrass groep Nickel Creek, die vorig jaar voor onbepaalde tijd werd stilgelegd. Nu is mandolinespeler Chris Thile een eigen weg ingeslagen met zijn band The Punch Brothers. Hij vertelt aan Ron Janssen: "Ik heb mijn hele jeugd bluegrass gespeeld, maar ik ben in de loop der jaren meer naar diverse muziekstijlen gaan luisteren. Ik heb honger, en wil zoveel mogelijk gevoed worden met goede en interessante muziek. Ik hou van zowel Charlie Parker als Bach, om maar een paar namen te noemen. Ik ben volgroeid met de mandoline, en dat is mijn stem geworden. Het mooie van de mandoline is, dat er heel veel spelers zijn, maar er zijn er weinig die het aandurven om de gewenste paden achter zich te laten. Ik ben vooruitstrevend, en wil absoluut het uiterste uit dit instrument halen. Ik heb nog een heel leven voor mij, en ik hoop op mijn vijftigste nog steeds zoekende te zijn, nog steeds uitdagingen te zien. Ik denk dat ik eigenlijk wel de pionier in de vernieuwende mandolinemuziek wil zijn."

In Engeland is Seth Lakeman generatiegenoot van o.a. Eliza Carthy, Kate Rusby en Cara Dillon. Ook zij kiezen voor een eigen geluid binnen de traditie. Luther Zevenbergen dook in het verhaal van Lakeman, die zelf zijn teksten schrijft en op zijn cd Poor Man's Heaven een stevig geluid laat horen, dat toch akoestisch is. Lakeman blijft zichzelf als folkmuzikant zien: "Binnen de folk is dit misschien niet direct te plaatsen, sommigen noemen het zelfs een punky gluid. (...) Indie-folk wordt het soms genoemd; ik weet niet wat dat betekent, maar de energie die er inzit maakt wel dat ook jongeren het makkelijk oppikken. We proberen in ieder geval grenzen op te zoeken. (...) Ik speel op mijn viool, mijn gitaar, stamp met mijn voet en zing de liedjes over de lokale legenden."

Verder staan in NFS 120 nog artikelen over de cd-box Onder De Groene Linde die deze maand het levenslicht ziet, de Belgische groep Ishtar die liefdesliederen zingt uit alle uithoeken van Europa, de zoektocht van Leine naar het poëtische in het alledaagse, de combinatie van Mexicaanse volksmuziek en techno in Nortec Collective, het cd-debuut en de Zornmedaille voor de Zweedse violiste Karin Wallin en een uitgebreid afscheid van de eerder dit jaar overleden Ierse zanger Ronnie Drew.

Tot besluit zijn er de cd-recensies, met o.a. Folksurvivalclub, Accordeon Melancolique, Jacques Brel, Gregory Jolivet en heeft de rubriek Op Locatie verslagen van Deerlycke en Boombalfestival.

Meer info over abonnementen: www.newfolksounds.nl.