Lieven Tavernier - Wintergras - Coast To Coast CTC-2990780
Met dit album keert deze ‘Vlaamse Dylan’ na zijn uitstapjes op Witzand (2010-poppy) en Fanfare van honger en dorst (2012-brassband) terug naar de rootsy toon van zijn topalbum Niet Voorbij (2004). Zijn teksten zijn nóg meer uitgebeend dan ooit. Ook zijn muziek kent geen overbodige noot, zodat er ruimte ontstaat om in je hoofd de tweede stem zelf in te vullen.
Snarenwerk, piano en teksten herinneren telkens opnieuw aan nummers op zijn vorige zes albums. Soms hebben ze zelfs een connectie. Die ligt op ’t eerste gehoor bij ‘de rode lakens op je bed’ in afscheidslied In Toscane bij het nummer Valerie (Niet Voorbij, 2004). Daar zingt Tavernier ‘Zijdezacht waren haar lakens, zijdezacht haar lingerie’. Het gaat echter niet over Valerie, maar bij nader inzicht over Laura. Op het album Witzand (2010) vertrekt ene Laura Gemser naar Toscane, de stille liefde waarover hij droomde op zijn 19de aan de Lievekaai. Hij ging nooit écht een relatie met haar aan. Zijn literair vermogen stelt hem in staat die fictieve liefde nóg verder uit te bouwen: ‘Hoe stel je ’t daar in Toscane? Voel jij je daar nu eindelijk vrij? Ik kan het beter maar niet vragen: ‘Gaat het nu beter zonder mij?’…
Wintergras is vergelijkbaar met Niet Voorbij, maar dan zonder vlotte tussendoortjes. De ernst regeert van begin tot eind. Melancholie beheerst de toon. Tristesse, maar altijd gloort hoop. Of het lied autobiografisch is of fantasie blijft ongewis. Wintergras is net als Niet Voorbij een album waar je onverbiddelijk van gaat houden.
Tavernier grossiert in poëtische beelden en zinnen. Mooi voorbeeld: Zij vlecht de lente in haar haar, een liefdesverklaring á la Leonard Cohen: ‘De aarde is een zacht tapijt, waarop zij haar lichaam vlijt. Haar borsten ruiken naar rozemarijn, haar lippen naar saffraan. Zij vlecht de lente in haar haar’.
Muzikanten van het eerste uur staan hem bij: Yves Meersschaert (piano en productie), Bruno Deneckere (gitaar) en Mario Vermandel (contrabas). Met Gijs Hollebosch (gitaar, dobro) deelt Tavernier wel vaker het podium (zoals ook met Deneckere). Net als op Witzand is er ondersteuning van poplegende Jean-Marie Aerts op elektrische gitaar (TC Matic, maar bijvoorbeeld ook als producer van Jo Lemaire en Urban Dance Squad). De jongere generatie wordt vertegenwoordigd door Klaas Delvaux op cello, Peter De Bosschere op drums (ook An Pierlé) en de backing vocals Eva en Kapinga Gysel (Zita Swoon, ook al present op de Tavernier-albums Witzand en De Fanfare Van Honger En Dorst met United Brass).
Henk Hoogenstraaten