Tobermore - Kisses - eigen beheer (www.tobermore.band)
Hoewel het in 2014 opgerichte Tobermore een nieuwe loot is aan de folktak, brengen de muzikanten een pak ervaring mee, Herco Schuchard (fluiten, zang) speelde als kind al trompet in de Dixieland band van zijn vader, Vincent Pompe van Meerdervoort (diatonisch accordeon, bodhrán, zang) stapte vorig jaar uit Harmony Glen om al zijn aandacht te kunnen richten op dit project, Rolf Groeneveld (viool, zang) kennen we met name van Madlot en Gerard Braun (gitaar, zang) deed het Brabants conservatorium op de klassieke gitaar, struinde rond in jazz en fusion, maar hij voelt zich net zo goed thuis in de folkmuziek, hij speelde met o.a. Gerard van Maasakkers, Tjane en Liguster en is inmiddels ook bekend als organisator van zowel Ierse sessies als concerten. Alleen Angus McGalligan (half Ier, half Belg, uillean pipes, fluitjes, bodhrán, zang) begon pas vijf jaar geleden met de uillean pipes. Deze mannen leggen op hun debuutalbum Kisses hun hart en ziel in traditionele Ierse deunen met hier en daar een vleugje Amerikaanse folk.
Denk je net in een gezellige Ierse sessie te zijn beland dan schotelt Tobermore je een cover voor van bluegrassmeester Tim O’Brien (On The Outside Looking In). De fluit zorgt hier overigens wel voor een Keltisch gevoel, maar de toon voor het album Kisses is gezet, het grotendeels Ierse repertoire wordt afgewisseld met Amerikaanse invloeden. Nog een cover, het rustig melancholieke Home Sweet Home waarop gitaar en accordeon de hoofdrol krijgen, is er van Matt Andersen, een sterke Canadese singer-songwriter die met name bij americana-liefhebbers een belletje zal doen rinkelen. Op beide stukken neemt Herco Schuchard de leadzang voor zijn rekening, met een fijn in het gehoor liggende stem. Een tikkeltje rauwer zijn de vocalen van Angus McGalligan bij de traditionals Tippin’ It Up to Nancy en de grotendeels a capella gezongen afsluiter Oró Sé Do Bheatha ‘Bhaile, met enkel op het einde even een bodhrán. Tussen de traditionals en covers vinden we een zelfgepend stuk, O’Carolan’s Nightmare (Pompe van Meerdervoort) dat klinkt als een variant op een deun van Turlough O’Carolan (1670-1738), die echter met name voor harp schreef, al past het arrangement met gitaar en trekzak prima in het geheel.
Al luisterend naar Kisses stel ik me een stamtafel voor in een kroeg, daaromheen de muzikanten van Tobermore die een gezamenlijke passie delen voor Ierse muziek, maar ook graag een uitstapje maken naar Amerikaanse folk. De sfeer is ongedwongen, bespeel je zelf een instrument schuif dan gerust aan, maar je mag natuurlijk ook gewoon blijven luisteren.
Mirjam Adriaans