Hier een passages uit het artikel in BN/De Stem:
...In niets herinnert de muziek van het strakke kwintet aan de catchy Skik-songs, behalve het Drentse, sorry, Zuidoost-Drentse dialect. Een taaltje dat naadloos aansluit bij de soms ongepolijste Muddy Waters- en Willy Dixon-achtige blues , boogie, shuffle en zydeco uit de Mississippi-delta. Lohues beschikt over een ideale rauwe zeurstem en bespeelt ook nog overtuigend - en vol bravoure - de bluesgitaar. Maar de thema's van zijn liedjes zijn tamelijk ongebruikelijk in dit wereldje.
Natuurlijk, de blues is er voor ‘a'j diep, diep in de shit zit, tot an de nekke in de drek'. Maar veel liever zingt Lohues eigenlijk over het Drents platteland, de lokale vleessnacks aldaar, het klot'nweer, zijn Gamma-tuinhuisje, het slag in zijn fietswiel (omdat er een ‘wichie' achterop zat), of maakt hij zich druk over het milieu, bijvoorbeeld over de lichtuitstoot van tuinbouwkassen. "Dit is de Nils Holgerssons Blues, speciaal voor de lieve, overtrekkende ganzen die er compleet van in de stress raken." "Kom op hè, wel serieus", roept een man vanuit het publiek. "Hoezo?", zegt een verbaasde Lohues. Hij ís serieus. Voor deze Drenth met z'n oprechte teksten, blozende wangen, schattige dansjes, en niet te vergeten opwindende bluesshow kun je niets anders dan sympathie hebben....